احكام شير دادن (1955) اگر زن بچه اى را با شرايطى كه بعدا گفته خواهد شد، شير دهد، آن بچه به واسطه ‌شير خوردن به افراد ذيل محرم مىشود:
1 - خود زن، و او را مادر رضاعى مىگويند. 2 - شوهر زن كه شير مال او است، و او را پدر رضاعى مى گويند. 3 - پدر و مادر آن زن هر چه بالا روند، اگر چه پدر و مادر رضاعى او باشند. 4 - بچه هايى كه از آن زن به دنيا آمده اند، يا بعدا به دنيا مىآيند.
5 - بچه هاى اولاد آن زن هر چه پايين آيند، چه از اولاد او به دنيا آمده، يا اولاد او آن بچه ها را شير داده باشند. 6 - خواهر و برادر آن زن، اگر چه رضاعى باشند، يعنى به واسطه ‌شير خوردن، با آن زن خواهر و برادر شده باشند. 7 - عمو و عمه ‌آن زن، اگر چه رضاعى باشند. 8 - دايى و خاله آن زن، اگر چه رضاعى باشند. 9 - اولاد شوهر آن زن، كه شير مال آن شوهر است، هر چه پايين آيند. 10 - پدر و مادر شوهر آن زن، كه شير مال آن شوهر است، هر چه بالا روند. 11 - خواهر و برادر شوهر كه شير مال او است، اگر چه خواهر و برادر رضاعى او باشند. 12 - عمو، عمه، دايى و خاله شوهر كه شير مال او است، هر چه بالا روند، اگر چه رضاعى باشند. همچنين عده ديگرى كه در مسائل بعد گفته مىشود.
(1956) اگر زن بچه اى را با شرايطى كه بعدا گفته مىشود شير دهد، پدر آن بچه بنا بر اظهر و احوط، نمىتواند با دخترهايى كه از آن زن به دنيا آمده اند ازدواج كند.
همچنين نمىتواند با دخترهاى شوهر كه شير مال او است ازدواج نمايد، بلكه احتياط واجب آن است كه دخترهاى رضاعى او را هم براى خود عقد ننمايد، ولى جايز است با دخترهاى رضاعى آن زن ازدواج كند.