كند، هر دوى آنها حلال و پاك مىباشند.
(2099) اگر چند نفر با هم سگ را بفرستند و يكى از آنها كافر باشد يا عمدا نام خدا را نبرد، آن شكار حرام است، و نيز اگر يكى از سگ هايى را كه فرستاده اند به صورتى كه در مسأله 2096 گفته شد تربيت شده نباشد، آن شكار حرام مىباشد.
(2100) اگر باز يا حيوان ديگرى غير از سگ شكارى، حيوانى را شكار كند، آن شكار حلال نيست، ولى اگر وقتى برسند كه حيوان زنده باشد و به دستورى كه در شرع معين شده سر آن را ببرند، حلال است.
صيد ماهى (2101) اگر ماهى فلس دار را زنده از آب بگيرند و بيرون آب جان دهد، پاك و خوردن آن حلال است، و چنانچه در آب بميرد پاك است ولى خوردن آن حرام مىباشد. و ماهى بى فلس را اگر چه از آب بگيرند و بيرون آب جان دهد، حرام است. وفلس، همان پولك هايى است كه روى پوست ماهى مىباشد.
(2102) اگر ماهى بيرون از آب بيفتد، يا آب فرو رود و ماهى در خشكى بماند، چنانچه پيش از آن كه بميرد، كسى با دست يا به وسيله‌ ديگر آن را بگيرد، بعد از جان دادن حلال است.
(2103) كسى كه ماهى را صيد مىكند، لازم نيست مسلمان باشد و در موقع گرفتن، نام خدا را ببرد ولى مسلمان بايد بداند يا اطمينان داشته باشد كه آن را زنده گرفته اند و در خارج آب مرده است (2104) ماهى مرده اى كه معلوم نيست آن را زنده از آب گرفته اند يا مرده، چنانچه در دست مسلمان باشد، حلال است، و اگر در دست كافر باشد، اگر چه بگويد آن را زنده گرفته ام، حرام مىباشد، مگر آن كه از حرف او يا از راه ديگر علم يا اطمينان حاصل شود.
(2105) خوردن ماهى زنده، بنا بر احوط جايز نيست.