(1087) مسافرى كه مىخواهد ده روز در محلى بماند، اگر از اول قصد داشته باشد كه در بين ده روز به اطراف آنجا برود، چنانچه جايى كه مىخواهد برود از مقدار ترخص دور تر نباشد، بايد در همه ده روز نماز را تمام بخواند، و اگر از مقدار ترخص دور تر باشد ولى كمتر از مقدار مسافت يعنى چهار فرسخ شرعى باشد، چنانچه قسمت عمده روز را در محل اقامت باشد كافى است و نمازش تمام است و عرفا صدق اقامت ده روز در آنجا مىكند.
(1088) مسافرى كه تصميم ندارد ده روز در جايى بماند، مثلا قصدش اين است كه اگر رفيقش بيايد يا منزل خوبى پيدا كند، ده روز بماند، بايد نماز را شكسته بخواند.
(1089) اگر مسافر قصد كند ده روز در محلى بماند، چنانچه پيش از خواندن يك نماز چهار ركعتى از ماندن منصرف شود، يا مردد شود كه در آنجا بماند يا به جاى ديگر برود، بايد نماز را شكسته بخواند، و اگر بعد از خواندن يك نماز چهار ركعتى از ماندن منصرف شود يا مردد شود، تا وقتى در آنجا هست، بايد نماز را تمام بخواند. و بنابر اظهر چه اين نماز چهار ركعتى را به طور اداء خوانده باشد يا قضاى يك نماز چهار ركعتى باشد كه در همان محل از او فوت شده باشد، ولى فقط گذشتن وقت نماز چهار ركعتى كافى نيست، مثل اين كه در تمام وقت حائض يا بيهوش يا در حال جنون باشد، و اگر قبل از قضاى نمازش از نيت عدول كرده، بايد نمازش را شكسته بخواند.
(1090) مسافرى كه قصد كرده ده روز در محلى بماند، اگر روزه بگيرد و بعد از ظهر از ماندن در آنجا منصرف شود، چنانچه يك نماز چهار ركعتى خوانده باشد، روزه اش صحيح است و تا وقتى در آنجا هست بايد نمازهاى خود را تمام بخواند و اگر يك نماز چهار ركعتى نخوانده باشد، روزه ‌آن روزش صحيح است، اما نمازهاى خود را بايد شكسته بخواند و روزهاى بعد هم نمىتواند روزه بگيرد.
(1091) اگر مسافر به نيت اين كه نماز را شكسته بخواند مشغول نماز شود و در بين نماز تصميم بگيرد كه ده روز يا بيشتر بماند، بايد نماز را چهار ركعتى تمام نمايد.
و اگر بعد از سلام نماز از نيت خود برگشت، بنابر اظهر اين برگشت از نيت بعد از