با زمين كافى است اگر چه راه رفتن و ماليدن صدق ننمايد. ولى براى پاك شدن كف پا و ته كفش بهتر است پانزده قدم يا بيشتر راه بروند اگر چه به كمتر از پانزده قدم يا ماليدن پا به زمين، عين نجاست بر طرف شود.
(187) لازم نيست كف پا و ته كفش نجس، تر باشد بلكه اگر خشك هم باشد به وسيله ‌راه رفتن پاك مىشود.
(188) بعد از آن كه كف پا يا ته كفش نجس به راه رفتن پاك شد مقدارى از اطراف آن هم كه معمولا به گل آلوده مىشود پاك مىگردد.
(189) كسى كه با دست و زانو راه مىرود، اگر دست يا زانوى او نجس شود، با راه رفتن پاك مىگردد. و هم چنين است ته عصا و ته پاى مصنوعى و نعل چهار پايان و چرخ اتومبيل و گارى و مانند اينها بنا بر اظهر.
(190) اگر بعد از راه رفتن، بو يا رنگ نجاست در كف پا يا ته كفش بماند اشكال ندارد ولى ذره هاى كوچك كه معلوم باشد اشكال دارد.
(191) درون كفش و مقدارى از كف پا كه به زمين نمىرسد به واسطه‌ راه رفتن پاك نمىشود، ولى جورابى كه به جاى كفش از آن استفاده مىشود با راه رفتن پاك مىشود اگر چه جوراب از پوست درست نشده باشد.
آفتاب (192) آفتاب با پنج شرط، زمين و ساختمان و چيزهايى مانند درب و پنجره كه در ساختمان به كار برده شده، و هم چنين ميخى را كه به ديوار كوبيده اند پاك مىكند:
1 - چيز نجس به طورى تر باشد كه اگر چيز ديگرى به آن برسد تر شود، پس اگر خشك باشد بايد به وسيله اى آن را تر كنند تا آفتاب خشك كند.
2 - اگر عين نجاست در آن چيز باشد پيش از تابيدن آفتاب آن را بر طرف كنند.
3 - چيزى از تابيدن آفتاب جلوگيرى نكند، پس اگر آفتاب از پشت پرده يا ابر و مانند اينها بتابد و چيز نجس را خشك كند، آن چيز پاك نمىشود، ولى اگر ابر به قدرى نازك باشد كه از تابيدن آفتاب جلوگيرى نكند اشكال ندارد.