قرض قرض دادن از كارهاى مستحبى است كه در قرآن و روايات به آن زياد سفارش شده است، از پيغمبر اكرم (صلى الله عليه وآله و سلم) روايت شده:
" هر كس به برادر مسلمان خود قرض بدهد، مال او زياد مىشود و ملائكه بر او رحمت مىفرستند، و اگر با بدهكار خود مدارا كند، بدون حساب و به سرعت از صراط مىگذرد و كسى كه برادر مسلمانش از او قرض بخواهد و ندهد، بهشت بر او حرام مىشود ".
(1814) در قرض لازم نيست صيغه بخوانند، بلكه اگر چيزى را به نيت قرض به كسى بدهد و او هم به همين قصد بگيرد، صحيح است، ولى مقدار آن بايد كاملا معلوم باشد.
(1815) اگر در صيغه‌ قرض براى پرداخت آن مدتى قرار دهند، بنا بر احتياط واجب، طلبكار قبل از تمام شدن آن مدت نمىتواند طلب خود را مطالبه نمايد، ولى بدهكار مىتواند هر وقت خواست قرض را بپردازد، ولى اگر مدت نداشته باشد، طلبكار هر وقت بخواهد، مىتواند طلب خود را مطالبه نمايد.
(1816) اگر طلبكار طلب خود را مطالبه كند، چنانچه بدهكار بتواند بدهى خود را بدهد بايد فورا آن را بپردازد و اگر تأخير بيندازد گناهكار است.
(1817) اگر طلبكار ناپديد شد، بدهكار بايد جستجو كرده و مال او را نگهدارى كند تا به او برساند، و اگر هيچ گونه اميدى به يافتن طلبكار ندارد، بايد مال را يا به حاكم شرع بدهد و يا با اجازه‌ او به قصد " آنچه در واقع وظيفه او است " به فقير صدقه بدهد، و اگر اتفاقا طلبكار پيدا شد، مخير است بين اين كه طلب خود را از بدهكار بگيرد و يا به ثواب صدقه اى كه داده شده، براى خودش راضى شود.