آب چاه (50) آب چاهى كه از زمين مىجوشد، اگر چه كمتر از كر باشد چنانچه نجاست به آن برسد، تا وقتى بو يا رنگ يا مزه ‌آن به واسطه نجاست تغيير نكرده پاك است، ولى مستحب است پس از رسيدن بعضى از نجاست ها به چاه، به مقدارى كه در كتاب هاى مفصل گفته شده از آن چاه، آب بكشند.
(51) اگر نجاستى در چاه بريزد و بو يا رنگ يا مزه ‌آب آن را تغيير دهد، چنانچه تغيير آب چاه از بين برود، بنابر احتياط واجب آن آب موقعى پاك مىشود كه به آبى كه از چاه مىجوشد متصل باشد.
" احكام آب ها " (52) آب مضاف - كه معنى آن گفته شد - چيز نجس را پاك نمىكند، وضو و غسل هم با آن باطل است.
(53) آب مضاف هر قدر زياد باشد اگر ذره اى نجاست به آن برسد، نجس مىشود - البته در موارد متعارف كه احتمال نجس شدن به وسيله ملاقات داده شود - ولى چنانچه از بالا با فشار روى چيز نجس بريزد، مقدارى كه به چيز نجس رسيده نجس و مقدارى كه بالاتر از آن است پاك مىباشد. مثلا اگر گلاب را از گلابدان روى دست نجس بريزند، آنچه به دست رسيده نجس، و آنچه به دست نرسيده پاك است. بلكه در بعضى از موارد كه آب مضاف جريان دارد، اگر قسمت آخر آب، نجس شود نجس شدن قسمت اول آن، خالى از تأمل نيست، اگر چه سطح اول و آخر آب يكى باشد و از بالا به پايين جريان نداشته باشد، در صورتى كه عرفا به سبب ملاقات، تأثر و انفعال حاصل نشود، بلكه نجس نشدن قسمت اول، خالى از وجه نيست.
(54) اگر آب مضاف نجس، طورى با آب كر يا جارى مخلوط شود، كه ديگر