(504) ميت اگر مرد باشد نبايد با پارچه ابريشمى خالص كفن شود، و هم چنين است بنا بر احتياط واجب اگر ميت زن باشد.
حنوط (505) بعد از غسل واجب است ميت را حنوط كنند، يعنى به پيشانى و كف دست ها و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاهاى او كافور بمالند، و مستحب است به سر بينى ميت هم كافور بمالند. و بايد كافور، سائيده و تازه باشد و اگر به علت كهنه بودن، عطر آن از بين رفته باشد كافى نيست.
(506) احتياط مستحب آن است كه اول كافور را به پيشانى ميت بمالند، و در جاهاى ديگر ترتيب لازم نيست.
(507) بهتر آن است كه ميت را پيش از كفن كردن، حنوط نمايند اگر چه در بين كفن كردن و بعد از آن هم مانعى ندارد.
(508) كسى كه براى حج احرام بسته است، اگر پيش از تمام كردن سعى بين صفا و مروه بميرد، حنوط كردن او جايز نيست و نيز اگر در احرام عمره پيش از آن كه تقصير كند بميرد نبايد او را حنوط كنند.
(509) زنى كه شوهر او مرده و هنوز عده اش تمام نشده، اگر چه حرام است خود را خوشبو كند ولى چنانچه بميرد حنوط او واجب است.
(510) مكروه است ميت را با مشك، عنبر، عود و عطرهاى ديگر خوشبو كنند يا براى حنوط، اينها را با كافور مخلوط نمايند.
(511) مستحب است قدرى تربت حضرت سيد الشهداء (عليه السلام) با كافور مخلوط كنند ولى بايد از آن كافور به جاهايى كه بى احترامى مىشود نرسانند و نيز بايد تربت به قدرى زياد نباشد كه وقتى با كافور مخلوط شد آن را كافور نگويند.
(512) اگر كافور به اندازه ‌غسل و حنوط نباشد، بنا بر احتياط واجب غسل را مقدم دارند و اگر براى هفت عضو نرسد پيشانى را مقدم دارند.
(513) مستحب است دو چوب تر و تازه در كفن همراه ميت بگذارند، يكى را