را تمام كند، بعد نماز مغرب را بخواند. اما اگر تمام آنچه را خوانده در وقت مخصوص نماز مغرب خوانده باشد نمازش خالى از اشكال نيست حتى اگر به مغرب عدول كرده باشد.
(622) آخر وقت نماز عشا نصف شب است ولى رعايت احتياطى كه در مسأله 620 گفته شد بنمايد. و مقصود از نصف شب نصف ما بين غروب آفتاب و طلوع فجر است نه طلوع آفتاب.
(623) اگر از روى معصيت يا به واسطه‌ عذرى نماز مغرب يا نماز عشا را تا نصف شب نخواند، بنا بر احتياط واجب بايد تا قبل از اذان صبح، بدون اين كه نيت ادا و قضا كند بجا آورد.
وقت نماز صبح (624) نزديك اذان صبح از طرف مشرق نور سفيدى رو به بالا حركت مىكند كه آن را فجر اول گويند، موقعى كه آن سفيدى پهن شد، فجر دوم و اول وقت نماز صبح است، و آخر وقت نماز صبح موقعى است كه آفتاب بيرون مىآيد.
احكام اوقات نماز (625) در حال توانائى بر تحصيل علم موقعى انسان مىتواند مشغول نماز شود كه يقين كند وقت داخل شده است، و يا اين كه بنابر اظهر شخص عادلى كه آشنا با اوقات نماز است اذان بگويد، و يا دو مرد عادل به داخل شدن وقت خبر دهند.
(626) نابينا يا كسى كه در زندان است همين قدر كه گمان به داخل شدن وقت پيدا كرد، داخل نماز مىشود، ولى احتياط در اين است كه نماز را تأخير بيندازد تا يقين و يا اطمينان و يا گمان قويتر به داخل شدن وقت پيدا كند. و اشخاص ديگر - غير از نابينا و زندانى - كه به واسطه‌ ابر و غبار و مانند اينها توانائى بر تحصيل يقين