ولى گوشت آن حلال نمىشود.
(2076) فيل، خرس، بوزينه، سوسمار، موش و حيوان هايى كه مانند مار در داخل زمين زندگى مىكنند، اگر خون جهنده داشته باشند و به خودى خود بميرند نجسند، ولى اگر سر آنها را ببرند پاك شدن بدنشان در سه مورد اول خالى از وجه نيست، ولى در بقيه خلاف احتياط است.
(2077) اگر هنگام بريدن سر حيوان، پيش از بيرون آمدن روح، سر حيوان را از بدنش جدا كنند مانعى ندارد و حيوان پاك و حلال است، ولى اگر عمدا بخواهند سرش را از بدن جدا كنند، بنابر اظهر خوردن گوشت آن مكروه است، بلكه خلاف احتياط است.
(2078) اگر از شكم حيوان زنده، بچه‌ مرده اى بيرون آيد يا آن را بيرون آورند، خوردن گوشت آن حرام است (2079) پيش از بيرون آمدن روح و سرد شدن بدن حيوان، مكروه است بلكه خلاف احتياط است پوست حيوان را بكنند و يا اين كه اعضاى بدنش را قطع كنند.
دستور ذبح (2080) دستور سر بريدن حيوان آن است كه چهار رگ بزرگ گردن آن را از پايين برآمدگى زير گلو به طور كامل ببرند، و آن چهار رگ عبارتند از: " حلقوم " كه مجراى تنفس حيوان است، و " مرى " كه زير حلقوم است و مجراى غذاى حيوان است، و دو رگ خونى ديگر، كه دو طرف حلقوم است و به آنها " ودج " گفته مىشود، و اگر آنها را بشكافند كافى نيست.
(2081) اگر بعضى از چهار رگ را در حال اختيار ببرند و صبر كنند تا حيوان بميرد بعد بقيه را ببرند، فايده ندارد.
(2082) اگر گرگ گلوى گوسفندى را به طورى بكند كه از چهار رگى كه در گردن است و بايد بريده شود، چيزى نماند، آن حيوان حرام مىشود، ولى اگر مقدارى از گردن را بكند و چهار رگ باقى باشد، يا جاى ديگر بدن را بكند، در صورتى كه