نمىتواند بنا بر احتياط به زن مستحاضه اقتدا نمايد.
(1177) امامت كسى كه مرض خوره يا پيسى دارد، مكروه است مگر براى كسى كه مثل او است، و امامت براى كسانى كه تمايل به امامت او ندارند مكروه است و همچنين كسى كه حد شرعى بر او اجرا شده، هر چند توبه كرده و حكم به عدالت او شده باشد، مگر براى مثل خودش على الاظهر، همچنين امامت كسى كه با تيمم نماز مىخواند براى كسى كه با وضو نماز مىخواند، مكروه است.
احكام جماعت (1178) موقعى كه مأموم نيت مىكند، بايد امام را معين نمايد ولى دانستن اسم او لازم نيست، مثلا اگر نيت كند: اقتدا مىكنم به امام حاضر، نمازش صحيح است.
(1179) اگر كسى به قصد اين كه فلانى است اقتدا كند بعدا معلوم شود كه شخص ديگرى است، نماز او به جماعت باطل است ولو آن ديگرى هم نزد او عادل باشد، و اگر به صورت وجوب يا استحباب يا احتياط، مأموم قرائت نماز خود را خوانده باشد نماز او به طور فرادى صحيح است، ولى اگر طورى بوده كه اگر قبل از نماز مىفهميد كه دومى است، به او هم مثل اولى اقتدامى كرد، نمازش به جماعت نيز صحيح است.
(1180) مأموم بايد غير از حمد و سوره، همه چيز نماز را خودش بخواند، ولى اگر ركعت اول يا دوم او ركعت سوم يا چهارم امام باشد، بايد حمد و سوره خود را بخواند.
(1181) مأموم در نماز با مخالفين (غير شيعه) واجب است به وظيفه منفرد عمل كند، و اگر لازم است تقيه كند، حمد و سوره ولا اقل حمد را به صورت آهسته بخواند، ولى در غير اين صورت نماز را اعاده نمايد.
(1182) اگر مأموم در ركعت اول و دوم نماز صبح، مغرب و عشا صداى حمد و سوره‌ امام را بشنود، اگر چه كلمات را تشخيص ندهد، بايد بنا بر احتياط حمد و