جعاله جعاله آن است كه انسان قرار بگذارد در مقابل كارى كه براى او انجام مىدهند مال معينى بدهد، مثلا بگويد: هر كسى گمشده‌ مرا پيدا كند ده تومان به او مىدهم، و به كسى كه اين قرار را مىگذارد " جاعل " و به كسى كه كار را انجام مىدهد " عامل " گويند و فرق بين جعاله و اجير كردن ديگرى براى كار، اين است كه در اجاره، بعد از خواندن صيغه، اجير بايد عمل را انجام دهد و كسى هم كه او را اجير كرده اجرت را به او بدهكار مىشود، ولى در جعاله عامل مىتواند مشغول عمل نشود و تا عمل را انجام ندهد، جاعل بدهكار نمىشود.
(1759) جاعل بايد بالغ، عاقل و از روى قصد و اختيار قرار داد كند و شرعا بتواند در مال خود تصرف نمايد.
(1760) كارى كه جاعل مىگويد براى او انجام دهند، بايد حرام نباشد و نيز بايد بى فايده نباشد و از واجباتى نباشد كه شرعا خود عامل لازم است بجا آورد، پس اگر بگويد، هر كس شراب بخورد، يا در شب تاريك به مكانى مخوف برود، يا نماز واجب خود را بخواند صد تومان به او مىدهم، جعاله نيست.
(1761) اگر مالى را كه قرار مىگذارد بدهد معين كند، مثلا بگويد، هر كس اسب مرا پيدا كند، اين كيسه گندم را به او مىدهم، لازم نيست بگويد، اين گندم مال كجاست و قيمت آن چقدر است، ولى اگر مال را معين نكند، مثلا بگويد، كسى كه اسب مرا پيدا كند، ده من گندم به او مىدهم، بايد خصوصيات آن را كاملا معين نمايد.
(1762) اگر جاعل، مزد معين براى كار قرار ندهد، مثلا بگويد، هر كسى بچه مرا