(2092) اگر با شمشير يا چيز ديگرى كه شكار كردن با آن صحيح است با شرط هايى كه در مسائل گذشته گفته شد، حيوانى را شكار كنند و در اثر آن، حيوان دو قسمت شود، و سر و گردن در يك قسمت بماند و وقتى انسان برسد كه حيوان جان داده باشد، هر دو قسمت حلال است، در صورتى كه به همين قطع كردن جان داده باشد، و اگر حيوان زنده باشد، آن قسمت كه سر ندارد حرام است و آن قسمت ديگر، اگر سر آن را به دستورى كه در شرع معين شده ببرند، حلال است.
(2093) اگر با چوب يا سنگ يا چيز ديگرى كه شكار كردن با آن صحيح نيست حيوانى را دو قسمت كنند، قسمتى كه سر و گردن ندارد، حرام است، و قسمتى كه سر و گردن دارد، اگر زنده باشد، و سر آن را به دستورى كه در شرع معين شده ببرند حلال است.
(2094) اگر حيوانى را شكار كنند، يا سر ببرند و بچه‌ زنده اى از آن بيرون آيد، چنانچه آن بچه را به دستورى كه در شرع معين شده سر ببرند، حلال است و اگر خودش بميرد، حرام مىباشد.
(2095) اگر حيوانى را شكار كنند يا سر ببرند و بچه ‌مرده اى از شكمش بيرون آيد، چنانچه خلقت آن بچه كامل باشد و مو يا پشم در بدنش روييده باشد، پاك و حلال است.
شكار با سگ شكارى (2096) اگر سگ شكارى، حيوان وحشى حلال گوشتى را شكار كند، پاك و حلال بودن حيوان شش شرط دارد:
1 - سگ به طورى تربيت شده باشد كه هر وقت آن را براى گرفتن شكار بفرستند برود و هر وقت از رفتن جلو گيرى كنند بايستد، ولى اگر در وقت نزديك شدن به شكار با جلو گيرى نايستد مانع ندارد، و تربيت شدن سگ به اين است كه غالبا موقع كشتن شكار آن را نخورد، ولى اگر اتفاقا شكار را بخورد، اشكال ندارد.
2 - صاحبش آن را بفرستد، و اگر از پيش خود دنبال شكار رود و حيوانى را شكار