(1246) اگر قرائت يا تكبيرها يا قنوت ها را فراموش كند و بجا نياورد نمازش صحيح است.
(1247) اگر كارى كند كه در نمازهاى يوميه براى آن سجده سهو لازم است، بنا بر اظهر در نماز عيد سجده سهو لازم نيست، اگر چه احوط آن است كه سجده سهو بجا آورد.
" اجير گرفتن براى نماز " (1248) بعد از مرگ انسان، مىتوان براى نماز و عبادت هاى ديگر او كه در زمان حيات بجا نياورده ديگرى را اجير نمود، يعنى به كسى مزد دهند كه آنها را بجا آورد و اگر او بدون مزد هم آنها را انجام دهد صحيح و مجزى است و در اين صورت بر وصى يا ولى اجير گرفتن لازم نيست.
(1249) كسى كه براى نماز قضاى ميت اجير شده بايد يا مجتهد باشد يا مسائل نماز را از روى تقليد صحيح، بداند.
(1250) اجير بايد هنگام نيت، ميت را معين نمايد ولى لازم نيست اسم او را بداند، پس اگر نيت كند كه از طرف كسى نماز مىخوانم كه براى او اجير شده ام، كافى است.
(1251) اجير بايد خود را به جاى ميت فرض كند و عبادتهاى او را به نيابت از او قضا نمايد و يا به قصد بجا آوردن آنچه بر عهده ميت است، انجام دهد، ولى اگر عملى را انجام دهد و ثواب آن را براى ميت هديه كند كافى نيست.
(1252) بايد كسى را اجير كنند كه اطمينان داشته باشند نماز را به صورت صحيح مىخواند.
(1253) كسى كه ديگرى را براى نمازهاى ميت اجير كرده اگر بفهمد كه عمل را بجا نياورده و يا باطل انجام داده، بايد دوباره اجير بگيرد.
(1254) هر گاه شك كند كه اجير عمل را انجام داده يا نه، اگر اجير بگويد، انجام داده ام، گفته او قبول است، و اگر شك كند كه عمل او صحيح بوده يا نه، حمل بر