احكام محجور بچه اى كه بالغ نشده شرعا نمىتواند در مال خود تصرف كند و نشانه بالغ شدن يكى از سه چيز است. بنا بر اين هر يك از اين سه نشانه به تنهايى علامت بلوغ و رسيدن به حد تكليف شرعى است:
1 - روييدن موى درشت در زير شكم بالاى عورت.
2 - بيرون آمدن منى، در خواب يا بيدارى با اختيار يا بى اختيار.
3 - تمام شدن پانزده سال قمرى در مرد و تمام شدن نه سال قمرى در زن.
(1790) روييدن موى درشت در صورت و پشت لب و در سينه و زير بغل و درشت شدن صدا و مانند اينها بعيد نيست كه نشانه‌ بلوغ باشد.
(1791) روييدن مو اگر به سبب معالجه و استعمال دارو باشد، بنابر اظهر نشانه بلوغ نيست مگر آن كه معالجه از قبيل تقويت و تفريحات باشد كه در رشد قوه بدنى مؤثر است.
(1792) اگر بچه‌ مميزى كه بلوغ او نزديك است ادعاى بلوغ به احتلام كرد، قبول آن بدون بينه و قسم خالى از وجه نيست، و هم چنين است اگر دو نفر عادل خبر دهند، يا علم و يا اطمينان نزديك به علم حاصل شود.
(1793) سفيه، يعنى كسى كه مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف مىكند و در تدبير امور مالى و اصلاح آن، عقل او كمتر از مردم متعارف مىباشد. اگر سفيه باشد يا حاكم شرع او را از تصرف در اموالش منع كرده باشد، نمىتواند در مال خود تصرف نمايد، ولى تصرفات غير مالى او اشكالى ندارد، و به هر صورت تمام