جماع (1291) نزديكى روزه را باطل مىكند، اگر چه فقط به مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد (1292) اگر كمتر از مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد، روزه باطل نمىشود، ولى اگر كسى كه آلتش را بريده اند كمتر از ختنه گاه را داخل كند بطلان و عدم بطلان روزه اش، محل اشكال است.
(1293) اگر فراموش كند كه روزه است و نزديكى نمايد، يا او را به نزديكى مجبور نمايند، روزه‌ او باطل نمىشود، ولى چنانچه در هنگام نزديكى يادش بيايد، يا ديگر مجبور نباشد، بايد فورا از حال نزديكى خارج شود و اگر خارج نشود، روزه او باطل است.
استمناء (1294) اگر روزه دار استمناء كند، يعنى با خود كارى كند كه منى از او بيرون آيد، روزه اش باطل مىشود.
(1295) اگر بى اختيار منى از او بيرون آيد، روزه اش باطل نيست، ولى اگر عمدا كارى كند كه بى اختيار منى از او بيرون آيد روزه اش باطل مىشود، در صورتى كه بداند يا اطمينان داشته باشد كه به سبب آن كار، منى بى اختيار خارج خواهد شد.
دروغ بستن به خدا و پيغمبر (صلى الله عليه وآله و سلم) (1296) اگر روزه دار به گفتن يا به نوشتن يا به اشاره و مانند اينها به خدا و پيغمبر و جانشينان آن حضرت (عليهم السلام) عمدا نسبت دروغ بدهد روزه‌ او باطل است. و خالى از وجه نيست كه دروغ بستن به پيغمبران و جانشينان آنها و حضرت زهرا، ملحق به