وقت دارد، بايد نماز ظهر و عصر را بخواند و اگر كمتر وقت دارد، بايد فقط عصر را بخواند و بعدا نماز ظهر را قضا كند. و اگر تا نصف شب به اندازه خواندن چهار ركعت نماز وقت دارد بايد نماز مغرب و عشا را بخواند و اگر كمتر وقت دارد بايد فقط عشا را بخواند و بلا فاصله مغرب را احتياطا به قصد ما في الذمه بجا آورد.
(633) مستحب است انسان نماز را در اول وقت آن بخواند و راجع به آن خيلى سفارش شده است و هر چه به اول وقت نزديكتر باشد بهتر است، مگر مواردى كه شارع مقدس استثنا كرده است، كه خواهد آمد.
ترتيب نمازها (634) انسان بايد نماز عصر را بعد از نماز ظهر و نماز عشا را بعد از نماز مغرب بخواند و اگر عمدا نماز عصر را پيش از نماز ظهر و نماز عشا را پيش از نماز مغرب بخواند باطل است.
(635) اگر به نيت نماز ظهر مشغول نماز شود و در بين نماز يادش بيايد كه نماز ظهر را خوانده است، نمىتواند نيت را به نماز عصر برگرداند مگر اين كه قصدش اين بوده كه نمازى كه بر او واجب است بخواند و اشتباها كلمه ظهر را در نيت آورده است و يا اين كه خيال كرده ظهر را بايد بخواند، و در صورت جائز نبودن عدول بايد نماز را بشكند و نماز عصر را بخواند. و همين طور است در نماز مغرب و عشا.
(636) اگر بعد از خواندن نماز عصر شك كرد كه نماز ظهر را خوانده يا نه، بنا بر اظهر خواندن نماز ظهر واجب نيست اگر چه در وقت مشترك احوط است، و اگر در اثناء نماز عصر شك كرد كه ظهر را خوانده يا نه، در صورتى كه در وقت مشترك باشد عدول كردن او به نماز ظهر واجب نيست بلكه محل تأمل است و احتياط مستحب آن است كه بعد از نماز عصر، ظهر را بخواند، و اگر وقت گذشته آن را قضا كند. و چنانچه وقت به قدرى كم است كه بعد از خواندن نماز، مغرب مىشود (يعنى در وقت مختص به عصر شك كرد نماز ظهر را خوانده يا نه) بايد به همان نيت نماز عصر را تمام كند و نماز ظهرش قضا ندارد. اگر چه در قضا احتياط خوب است.