شك هايى كه نبايد به آنها اعتنا كرد (954) شك هايى كه نبايد به آنها اعتنا كرد از اين قرار است:
1 - شك در چيزى كه محل بجا آوردن آن گذشته است، مثل آن كه در ركوع شك كند كه حمد را خوانده يا نه.
2 - شك بعد از سلام نماز.
3 - شك بعد از گذشتن وقت نماز.
4 - شك كثير الشك، يعنى كسى كه زياد شك مىكند.
5 - شك امام در شماره ركعت هاى نماز، در صورتى كه مأموم شماره‌ آنها را بداند و هم چنين شك مأموم در صورتى كه امام شماره ركعت هاى نماز را بداند.
6 - شك در نماز مستحبى.
و تفصيل هر يك از اين شش مورد در مسائل بعدى بيان خواهد شد.
1 - شك بعد از محل (955) اگر در بين نماز شك كند كه يكى از كارهاى واجب آن را انجام داده يا نه، مثلا شك كند كه حمد خوانده يا نه، چنانچه مشغول كارى كه بايد بعد از آن انجام دهد نشده، بايد آنچه را كه در انجام آن شك كرده بجا آورد و اگر مشغول كارى كه بايد بعد از آن انجام دهد شده، به شك خود اعتنا نكند.
(956) اگر در بين خواندن آيه اى شك كند كه آيه‌ پيش را خوانده يا نه، يا وقتى آخر آيه را مىخواند شك كند كه اول آن را خوانده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند.
(957) اگر بعد از ركوع يا سجود شك كند كه كارهاى واجب آن، مانند ذكر و آرام بودن بدن را انجام داده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند.
(958) اگر در حالى كه به سجده مىرود شك كند كه ركوع كرده يا نه، بنا بر احتياط بايد برگردد و ركوع را انجام دهد و اگر شك كند كه بعد از ركوع ايستاده يا نه،