" لباس نمازگزار " لباس نمازگزار شش شرط دارد:
1 - آن كه پاك باشد.
2 - آن كه مباح باشد.
3 - آن كه از اجزاء مردار نباشد.
4 - آن كه از اجزاء حيوان حرام گوشت نباشد.
5 و 6 - آن كه اگر نمازگزار مرد است، لباس او ابريشم خالص و طلا باف نباشد.
و تفصيل اينها در مسائل آينده گفته مىشود.
شرط اول:
(670) لباس نمازگزار بايد پاك باشد و اگر كسى در حال اختيار با بدن يا لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل است. مگر در مواردى كه استثنا شده و بعدا خواهد آمد.
(671) كسى كه از روى تقصير نمىداند با بدن و لباس نجس، نماز باطل است، اگر با بدن يا لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل است.
(672) اگر به واسطه ندانستن مسأله از روى تقصير، چيز نجس را نداند نجس است، مثلا نداند عرق كافر نجس است، و با آن نماز بخواند، نمازش باطل است.
(673) اگر نداند كه بدن يا لباسش نجس است و بعد از نماز بفهمد نجس بوده، نمازش صحيح است.
(674) اگر فراموش كند كه بدن يا لباسش نجس است، و در بين نماز يا بعد از آن يادش بيايد، بايد نماز را دوباره بخواند و اگر وقت گذشته، قضا نمايد.
(675) كسى كه در وسعت وقت مشغول نماز است، اگر در بين نماز بدن يا لباسش نجس شود و نجس طورى نباشد كه نماز با آن بى اشكال باشد (كه بعدا خواهد آمد) بلكه طورى نجس شود كه نماز خواندن با آن صحيح نباشد و پيش از