(637) اگر در نماز عشا، چه بعد از ركوع و چه پيش از ركوع ركعت چهارم شك كند كه نماز مغرب را خوانده يا نه، حكم آن مانند نماز عصر است كه در مسأله قبل بيان شد.
" نمازهاى مستحب " (638) نمازهاى مستحبى زياد است و آنها را نافله گويند. در بين نمازهاى مستحبى به خواندن نافله هاى شبانه روز بيشتر سفارش شده و آنها، در غير روز جمعه، سى و چهار ركعتند كه هشت ركعت آن نافله ظهر و هشت ركعت نافله عصر و چهار ركعت نافله مغرب و دو ركعت نافله‌ عشا و يازده ركعت نافله ‌شب و دو ركعت نافله‌ صبح مىباشد. و چون دو ركعت نافله‌ عشا را بايد نشسته خواند، يك ركعت حساب مىشود. ولى در روز جمعه بر شانزده ركعت نافله ظهر و عصر، چهار ركعت اضافه مىشود كه تمام آن را مىتوان قبل از ظهر بجا آورد.
(639) از يازده ركعت نافله ‌شب، هشت ركعت آن بايد به نيت نافله ‌شب و دو ركعت آن به نيت نماز " شفع " و يك ركعت آن به نيت نماز " وتر " خوانده شود. و دستور كامل نافله شب در كتاب هاى دعا گفته شده است.
(640) نافله ظهر و عصر را در سفر يعنى در جايى كه بايد نماز ظهر و عصر را شكسته بخواند ساقط مىشود، و اما در جايى كه مخير است نمازش را تمام و يا شكسته بخواند اظهر عدم سقوط نافله ظهر و عصر است، و اما در نافله عشا اظهر عدم سقوط آن در سفر است ولى احتياط اين است كه به نيت اين كه شايد مطلوب باشد بجا آورد.