نشده، بايد بجا آورد و اگر مشغول ركن بعد شده نمازش صحيح است، بنابر اين اگر مثلا در قنوت يادش بيايد كه حمد را نخوانده، بايد بخواند و اگر در ركوع يادش بيايد نماز او صحيح است.
(965) اگر شك كند كه سلام نماز را گفته يا نه، در صورتى كه مشغول تعقيب نماز شده يا به سبب انجام كارى كه نماز را به هم مىزند از حال نمازگزار خارج شده، به شك خود اعتنا نمىكند، و در صورت دوم در بعضى از موارد احتياط مستحب در اعاده است، و اگر پيش از اينها شك كند بايد سلام را بگويد، و اما اگر در صحيح بودن سلام شك كند، چه مشغول كار ديگر شده باشد يا نه، بايد به شك خود اعتنا ننمايد.
(966) اگر در صحيح بودن چيزى شك كند، مثلا تكبيرة الاحرام گفت يا حمد خواند و يا آيه اى را خواند و شك كرد صحيح گفته يا نه، نبايد به شك خود اعتنا كند.
(967) اگر كسى در نماز شك كرد كه ظهر را قصد كرده يا عصر را، و مى داند كه قبلا ظهر را نخوانده يا شك در خواندن آن دارد، پس اگر در وقت مختص به ظهر يا وقت مشترك است، قصد نماز ظهر را مىكند، و اگر در وقت مختص به عصر است اگر تا حال قصد انجام تكليف فعلى را داشته قصد نماز عصر مىنمايد و آن را تمام مىكند، و اگر مىداند كه نماز ظهر را قبلا خوانده، پس با قصد انجام تكليف فعلى قصد نماز عصر مىكند و آن را تمام مىكند، چه در وقت مشترك باشد و چه در وقت مختص به عصر.
2 - شك بعد از سلام (968) اگر بعد از سلام شك كند كه نمازش صحيح بوده يا نه، مثلا شك كند ركوع كرده يا نه، يا بعد از سلام نماز چهار ركعتى شك كند كه چهار ركعت خوانده يا پنج ركعت، به شك خود اعتنا نكند، ولى اگر هر دو طرف شك او باطل باشد، مثلا بعد از سلام نماز چهار ركعتى شك كند كه سه يا پنج ركعت خوانده، نمازش باطل است.