ديه قتل بر سه قسم واقع مىشود:
1 - قتل عمدى، كه شخصى به قصد كشتن، كسى را به ناحق به قتل مىرساند.
2 - قتل شبه عمد، كه شخصى به قصد ديگرى غير از كشتن، مثل ادب كردن يا كتك زدن (با وسيله اى كه غالبا كشنده نيست، مثل عصا) صدمه اى به كسى مىزند كه موجب قتل او مىشود.
3 - قتل خطايى، كه شخصى بدون قصد كشتن و بدون اين كه بخواهد به مقتول آسيبى برساند كارى كند كه او كشته شود، مثلا به حيوانى سنگ پرتاب كند اتفاقا موجب قتل كسى شود.
(2267) اگر طفل يا ديوانه، كسى را بكشد، اگر چه عمدى باشد، ملحق به قتل خطايى است. و اگر شخص ديگرى را به تصور اين كه مستحق كشته شدن است، مثل كفر و قصاص، بكشد و بعدا معلوم شود كه استحقاق كشته شدن را نداشته، اين قتل ملحق به شبه عمد است.
(2268) اگر كسى عمدا و به ناحق ديگرى را بكشد، ولى مقتول مىتواند قاتل را عفو كند يا بكشد، يا به مقدارى كه در مساله بعد گفته مىشود از او ديه بگيرد، اما اگر از روى خطا بكشد، ولى مقتول حق ندارد او را بكشد، اما مىتواند ديه بگيرد.
(2269) اگر قتل عمدى واقع شود ديه اى كه قاتل بايد بدهد يكى از شش چيز است:
1 - صد شتر كه داخل سال ششم شده باشند، وافضل و احوط اين است كه شترها نر باشند، گر چه بنابر اظهر اين شرط لازم نيست.