وقف وقف آن است كه انسان مالى را به صورت مخصوص به موارد و مصارف معينى، اختصاص دهد، و احكام آن در مسائل آينده گفته خواهد شد.
(2149) اگر كسى چيزى را وقف كند، از ملك او خارج مىشود و خود او و ديگران نمىتوانند آن را ببخشند يا بفروشند و كسى هم از آن ملك ارث نمىبرد، ولى در بعضى از موارد بسيار نادر كه در كتاب هاى مفصل بيان شده است به طور استثنايى، فروختن آن جايز است.
(2150) لازم نيست صيغه‌ وقف را به عربى بخوانند، بلكه اگر مثلا بگويد، خانه خود را وقف كردم، وقف صحيح است و محتاج به قبول هم نيست، ولى در وقف خاص، قبول كردن مطابق احتياط است.
(2151) اگر ملكى را براى وقف معين كند و پيش از خواندن صيغه‌ وقف پشيمان شود يا بميرد، وقف درست نيست.
(2152) كسى كه مالى را وقف مىكند، بنا بر اظهر مىتواند شرط كند كه تا مدتى و يا تا وقتى زنده است خودش و يا متعلقين او از مال موقوفه، استفاده نمايند و منافع آن مال به آنها برسد.
(2153) وقف در صورتى صحيح است كه مال وقف را به تصرف كسى كه براى او وقف شده يا وكيل، يا ولى او بدهند، ولى اگر چيزى را بر اولاد صغير خود وقف كند و به قصد اين كه آن چيز ملك آنان شود، از طرف آنان نگهدارى نمايد وقف صحيح است.
(2154) اگر مسجد را وقف كنند، بعد از آن كه واقف به قصد واگذار كردن اجازه