احكام بانكها (2281) وام گرفتن از بانكها در صورتى است كه در آن شرط سود شده باشد، جايز نيست و ربا و حرام است.
(2282) كسى كه مىخواهد از بانك وام بگيرد مىتواند كالا و جنسى را از بانك و يا وكيل او به نسبت معينى، مثلا ده درصد و يا بيست درصد از قيمت بازار گرانتر بخرد به شرط اين كه مبلغ مورد تقاضاى او را تا مدت معينى به او قرض دهد.
(2283) اگر كسى بخواهد به بانك وام دهد در صورتى كه بانك، كالا و جنسى را بيشتر از قيمت بازار از او بخرد به شرط اين كه او مبلغ مورد نظر را به بانك قرض دهد، يا اين كه بانك كالا و جنسى را به كمتر از قيمت بازار به او بفروشد به شرط اين كه مبلغى را تا مدت معينى به بانك قرض دهد، صحيح است و با اين كار مىتوان از ربا دور شد.
(2284) فروختن مبلغى به ضميمه چيزى، به مبلغ بيشترى تا مدت معينى، مانند اين كه صد تومان را به ضميمه يك قوطى كبريت و يا يك عدد استكان مثلا، به صد و ده تومان به مدت دو يا سه ماه يا بيشتر بفروشند، جايز نيست و اين عمل در واقع همان وام دادن با سود است كه به صورت خريد و فروش انجام مىشود و حرام است.
(2285) در مسائل قبل گفته شد كه حكم قرض دادن به بانكها مانند حكم قرض گرفتن از بانك است، و چنانچه قرار داد وام شرط سود شده باشد ربا و حرام است، و فرق نمىكند كه پولى كه به بانك داده مىشود به صورت " سپرده ثابت " باشد، يعنى صاحب پول بر حسب قرار داد تا مدت معينى نمىتواند از پول خود استفاده كند، يا به نحو " حساب در گردش " باشد، كه هر موقع بخواهد مىتواند از پول خود استفاده كند، و در هر دو صورت حرام است