(1348) مسواك كردن براى روزه دار، مانند مضمضه جايز و بلكه مستحب است، ولى اگر مسواك را از دهان بيرون آورد و دوباره در دهان وارد كند، نگذارد آب آن داخل حلق شود، ولى اگر آب مسواك به قدرى كم باشد كه در آب دهان مستهلك مىشود، مانعى ندارد.
(1349) اگر در ماه رمضان، بعد از تحقيق يقين كند كه صبح نشده و كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده، قضا لازم نيست.
(1350) اگر انسان شك كند كه مغرب شده يا نه، نمىتواند افطار كند، ولى اگر شك كند كه صبح شده يا نه، پيش از تحقيق هم مىتواند كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد.
احكام روزه قضا (1351) اگر ديوانه عاقل شود، واجب نيست روزه هاى زمانى را كه ديوانه بوده قضا نمايد.
(1352) اگر كافر مسلمان شود، واجب نيست روزه هاى زمانى را كه كافر بوده قضا نمايد، ولى اگر مسلمانى كافر شود و دوباره مسلمان گردد، روزه هاى زمانى را كه كافر بوده بايد قضا نمايد.
(1353) روزه اى كه از انسان به علت مستى فوت شده، بايد قضا نمايد، اگر چه چيزى را كه به واسطه ‌آن مست شده، براى معالجه خورده باشد.
(1354) اگر از چند ماه رمضان روزه ‌قضا داشته باشد، قضاى هر كدام را كه اول بگيرد مانعى ندارد. ولى اگر وقت قضاى رمضان آخر تنگ باشد، مثلا پنج روز از رمضان گذشته قضا داشته باشد و پنج روز هم به رمضان بعدى مانده باشد، بايد اول قضاى رمضان گذشته را بگيرد.