ذبح و شكار (2070) اگر حيوان حلال گوشت را به دستورى كه بعدا گفته مىشود سر ببرند، وحشى باشد يا اهلى، بعد از جان دادن، گوشت آن حلال و بدن آن پاك است، ولى حيوان نجاستخوار كه استبراء نشده و هم چنين حيوانى كه انسان با آن نزديكى كرده گوشت آن حلال نيست.
(2071) حيوان حلال گوشت وحشى، مانند آهو، كبك و بز كوهى، و حيوان حلال گوشتى كه اهلى بوده و بعدا وحشى شده، مثل گاو و شترى كه فرار كرده و وحشى شده است، اگر به دستورى كه بعدا گفته مىشود آنها را شكار كنند، پاك و حلال است، ولى حيوان حلال گوشت اهلى، مانند گوسفند و مرغ خانگى، با شكار كردن پاك و حلال نمىشود.
(2072) حيوان حلال گوشت وحشى در صورتى با شكار كردن پاك و حلال مىشود كه بتواند فرار كند يا پرواز نمايد. بنابر اين، بچه ‌آهو كه نمىتواند فرار كند و بچه‌ كبك كه نمىتواند پرواز نمايد، با شكار كردن پاك و حلال نمىشود.
(2073) حيوان حلال گوشتى كه مانند ماهى خون جهنده ندارد، اگر به خودى خود بميرد، پاك است ولى گوشت آن را نمىشود خورد.
(2074) حيوان حرام گوشتى كه خون جهنده ندارد، مانند مار، با سر بريدن حلال نمىشود.
(2075) سگ و خوك به وسيله ‌سر بريدن و شكار كردن پاك نمىشوند، و خوردن گوشت آنها هم حرام است، و حيوان حرام گوشت درنده و گوشتخوار، مانند گرگ و پلنگ، اگر به دستورى كه گفته مىشود سر ببرند، بنابر اظهر پاك است