سوم: قبله.
چهارم: پوشش در حال نماز و شرايط آن.
پنجم: مكان نماز و مسائل مربوط به آن، و تفصيل هر يك از شرايط و ساير مستحبات بيان خواهد شد.
وقت نماز ظهر و عصر (612) براى تعيين ظهر شرعى مىتوان از " شاخص " استفاده كرد و آن چوب يا چيزى مانند آن است كه به صورت عمودى در زمين مسطح فرو مىبرند. صبح كه خورشيد بيرون مىآيد، سايه اين شاخص به طرف مغرب مىافتد و هر چه آفتاب بالا مىآيد اين سايه كم مىشود و در اكثر شهرها در اول ظهر شرعى به آخرين درجه كمى مىرسد و ظهر كه گذشت، سايه آن به طرف مشرق بر مىگردد و هر چه خورشيد رو به مغرب مىرود، سايه زيادتر مىشود، بنا بر اين وقتى سايه به آخرين درجه‌ كمى رسيد و دو مرتبه رو به زياد شدن گذاشت معلوم مىشود ظهر شرعى شده است. ولى در بعضى شهرها مثل مكه كه گاهى موقع ظهر سايه به كلى از بين مىرود، بعد از آن كه سايه دوباره پيدا شد، معلوم مىشود ظهر شده است.
(613) نماز ظهر و عصر هر كدام وقت مخصوص و مشتركى دارند، وقت مخصوص نماز ظهر: از اول ظهر است تا وقتى كه از ظهر به اندازه خواندن نماز ظهر و تحصيل شرايط نماز - اگر تحصيل نكرده است - بگذرد، و اگر كسى اشتباها عصر را در اين وقت بخواند نمازش باطل است. و وقت مخصوص نماز عصر: هنگامى است كه به اندازه خواندن نماز عصر، وقت به مغرب مانده باشد، كه اگر كسى تا اين موقع نماز ظهر را نخواند، نماز ظهر او قضا شده و بايد نماز عصر را بخواند. و ما بين اين دو وقت مخصوص، وقت مشترك نماز ظهر و عصر است.
(614) وقت مخصوص و مشترك - كه معنى آن در مسأله قبل گفته شد - براى اشخاص فرق مىكند، مثلا اگر به اندازه خواندن دو ركعت نماز از اول ظهر بگذرد، وقت مخصوص نماز ظهر كسى كه مسافر است تمام شده و داخل وقت مشترك