نه، يا ده روز در محلى مىماند يا نه، بايد نماز را تمام بخواند.
(1052) كسى كه مىخواهد پيش از رسيدن به هشت فرسخ از وطنش بگذرد، يا ده روز در محلى بماند، و نيز كسى كه مردد است كه از وطنش بگذرد يا ده روز در محلى بماند، اگر از ماندن ده روز يا گذشتن از وطن منصرف شود، باز هم بايد نماز را تمام بخواند. ولى اگر باقيمانده راهش هشت فرسخ باشد، يا چهار فرسخ باشد و بخواهد برود و برگردد، بايد نماز را شكسته بخواند.
شرط پنجم: براى كار حرام سفر نكند، و اگر براى كار حرامى مانند دزدى سفر كند، بايد نماز را تمام بخواند، و هم چنين است اگر خود سفر حرام باشد، مثل آن كه براى او ضرر داشته باشد، يا زن بدون اجازه‌ شوهر و فرزند با وجود نهى پدر و مادر سفرى بروند كه بر آنان واجب نباشد، ولى اگر مثل سفر حج واجب باشد، بايد نماز را شكسته بخوانند.
(1053) كسى كه سفر او حرام نيست و براى كار حرام هم سفر نمىكند، اگر چه در سفر، معصيتى انجام دهد، مثلا - نعوذ بالله - غيبت كند يا شراب بخورد، بايد نماز را شكسته بخواند. و اگر مقصود از سفر هم طاعت و هم معصيت باشد اگر هر دو قصد مستقل باشد بايد نماز را تمام بخواند ولى اگر مقصود اصلى طاعت است و معصيت مقصود فرعى و تبعى است، نماز را شكسته مىخواند.
(1054) اگر مخصوصا براى آن كه كار واجبى را ترك كند، مسافرت نمايد نمازش تمام است، پس كسى كه بدهكار است، اگر بتواند بدهى خود را بدهد و طلبكار هم مطالبه كند، چنانچه در سفر نتواند بدهى خود را بدهد و مخصوصا براى فرار از دادن بدهى مسافرت نمايد، بايد نماز را تمام بخواند. ولى مسافرت براى ترك روزه، حرام نيست.
(1055) اگر سفر او سفر حرام نباشد ولى حيوان سوارى يا مركب ديگرى كه سوار است غصبى باشد، و يا اين كه در زمين غصبى سفر مىكند، بنا بر اظهر نمازش تمام است.
(1056) كسى كه با ظالم مسافرت مىكند اگر ناچار نباشد و مسافرت او كمك به