براى زيارت با اتومبيل خود ببرد و در ضمن خودش هم زيارت كند، بايد نماز را تمام بخواند.
(1062) مسافرت هايى كه هميشه لازمه شغل انسان است، مثل سفر براى پيدا كردن منزل قبل از حركت كاروان، مانند همان شغل است به خلاف مسافرت هاى اتفاقى كه نماز در آن شكسته است.
(1063) كسى كه در مقدارى از سال شغلش مسافرت است، مثل راننده اى كه فقط در تابستان يا زمستان اتومبيل خود را كرايه مىدهد، در سفرى كه مشغول به كارش است اگر به او راننده گفته مىشود، بايد نماز را تمام بخواند و احتياط مستحب آن است كه هم شكسته و هم تمام بخواند.
(1064) در كثير السفر لازم نيست كه انسان سفرهاى متعدد داشته باشد بلكه يك سفر طولانى كه بيشتر سال را فرا گيرد مثل سفرهاى متعدد است، پس همين كه بگويند فلانى راننده است و يا شغلش سفر است اگر چه در يك سفر طولانى و بدون تكرار وتعدد باشد كافى است.
(1065) راننده و دوره گردى كه در دو سه فرسخى شهر رفت و آمد مىكند، چنانچه اتفاقا سفر هشت فرسخى برود ولى اين سفر جزء شغل او باشد، بايد نماز را تمام بخواند.
(1066) كسى كه شغلش مسافرت است، اگر در وطن يا غير وطن خود ده روز بماند در سفر اولى كه بعد از ده روز مىرود، مانند سفر اولى است كه اين شغل را در ابتدا شروع كرده بود و بنابر اين تا زمانى كه اين سفر، عرفا شغل او حساب نمىشود، بايد نماز را شكسته بخواند. بلى ماندن ده روز متصل در غير وطن، بايد با قصد اقامه باشد، ولى در وطن اگر چه بدون قصد هم باشد، همين حكم را دارد.
(1067) كسى كه در شهرها سياحت مىكند و براى خود وطنى اختيار نكرده، بايد نماز را تمام بخواند.
(1068) كسى كه شغلش مسافرت نيست، اگر مثلا در شهرى يا در دهى جنسى دارد كه براى حمل آن مسافرت هاى پى در پى مىكند، بايد نماز را شكسته بخواند.