مساقات واگذارى مقدارى از محصولات درختان ميوه از طرف مالك آنها يا كسى كه اختيار درختان در دست او است در مقابل آبيارى، باغبانى و مراقبت درختان در مدتى معين را مساقات گويند.
(1777) معامله مساقات در درخت هايى مثل درخت حنا كه از برگ آن استفاده مىكنند، يا درختى كه از گل آن استفاده مىكنند، اشكال ندارد.
(1778) در معامله مساقات لازم نيست صيغه بخوانند بلكه اگر صاحب درخت به قصد مساقات، آن را واگذار كند و كسى كه كار مىكند به همين قصد، تحويل بگيرد معامله صحيح است.
(1779) مالك و كسى كه مراقبت از درخت ها را به عهده مىگيرد، بايد بالغ و عاقل باشند و كسى آنها را مجبور نكرده باشد، و نيز بايد حاكم شرع آنان را از تصرف در مال خودشان منع نكرده باشد، بلكه اگر سفيه باشند اگر چه حاكم شرع از تصرف در مال خودشان منع نكرده باشد، معامله آنان صحيح نيست.
(1780) مدت مساقات بايد معلوم باشد، و اگر اول آن را معين كنند و آخر آن را موقعى قرار دهند كه ميوه ‌آن سال به دست مىآيد، صحيح است.
(1781) بايد سهم هر كدام به صورت نسبت معين شود، مثلا نصف يا ثلث حاصل و مانند اينها باشد، و اگر قرار بگذارند كه مثلا صد من از ميوه ها مال مالك و بقيه مال كسى باشد كه كار مىكند، معامله باطل است، مگر به صورتى كه در مزارعه گذشت و اگر درخت ها مختلف باشند و مقدار حاصل هر نوع معلوم باشد، مىتوانند براى هر نوعى، سهم مخصوصى، براى هر كدام از طرفين قرار دهند.