(1319) اگر زن نزديك اذان صبح از حيض و نفاس پاك شود و براى هيچ كدام از غسل و تيمم وقت نداشته باشد، يا بعد از اذان بفهمد كه پيش از اذان پاك شده، روزه‌ او صحيح است.
(1320) اگر زن بعد از اذان صبح از خون حيض يا نفاس پاك شود، يا در بين روز خون حيض يا نفاس ببيند، اگر چه نزديك مغرب باشد، روزه او باطل است.
(1321) اگر زنى كه در حال استحاضه است غسلهاى خود را به تفصيلى كه در احكام استحاضه گفته شد بجا آورد، روزه او صحيح است، و بى وجه نيست كه صحت روزه‌ او مشروط به انجام غسلى باشد كه بايد براى نماز صبح انجام دهد، ولى بنا بر اظهر غسل نمازهاى مغرب و عشاى شب گذشته و شب آينده در صحيح بودن روزه او شرط نيست، و بنا بر احتياط واجب مستحاضه متوسطه هم مثل كثيره، انجام غسلى كه بر او واجب است در صحيح بودن روزه اش شرط است ولى وضوى واجب بر مستحاضه قليله، شرط صحت روزه نيست.
(1322) در تمام مواردى كه غسل واجب است، اگر نتوانست غسل كند، وجوب تيمم خالى از وجه نيست، و بنا بر احتياط واجب بعد از تيمم بايد تا اذان صبح بيدار بماند.
اماله كردن (1323) اماله كردن با چيز مايع اگر چه از روى ناچارى و براى معالجه باشد، بنا بر اظهر روزه را باطل مىكند.
قى كردن (1324) هر گاه روزه دار عمدا قى كند، اگر چه به واسطه‌ مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه اش باطل مىشود، ولى اگر سهوا يا بى اختيار قى كند اشكال ندارد، ولى نبايد آن را عمدا فرو ببرد.