تمام كند و نمازش بنا بر اظهر صحيح است، ولى اگر در اثناء دو ركعت نماز احتياط نشسته يادش بيايد، بايد احتياطا نمازش را اعاده كند.
(997) اگر بين دو و سه و چهار شك كند و موقعى كه دو ركعت نماز احتياط ايستاده را مىخواند پيش از ركوع ركعت دوم يادش بيايد كه نماز را سه ركعت خوانده، بايد بنشيند و نماز احتياط را يك ركعتى تمام كند و بنا بر اظهر نمازش صحيح است.
(998) اگر در بين نماز احتياط بفهمد كسرى نمازش بيشتر يا كمتر از نماز احتياط بوده، چنانچه نتواند نماز احتياط را مطابق كسرى نمازش تمام كند، بايد آن را تمام كند و بنابر احتياط واجب، نماز را دوباره بخواند مثلا در شك بين سه و چهار اگر موقعى كه دو ركعت نماز احتياط نشسته را مىخواند، يادش بيايد كه نماز را دو ركعت خوانده، چون نمىتواند دو ركعت نشسته را بجاى دو ركعت ايستاده حساب كند، بايد بعد از تمام كردن نماز احتياط، نماز را احتياطا اعاده نمايد، و احتياط بيشتر در اين است كه اگر قبل از ركوع ركعت اول متوجه نقصان نماز شد، بايستد و دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند و بعد نمازش را دو مرتبه اعاده كند.
(999) اگر شك كند نماز احتياطى كه بر او واجب بوده بجا آورده يا نه، بنا مىگذارد كه خوانده است، اگر چه احتياط مستحب آن است كه در صورتى كه از حال نماز خارج نشده آن را بجا آورد.
(1000) اگر در نماز احتياط، ركنى را كم يا زياد كند، يا مثلا به جاى يك ركعت دو ركعت بخواند، نماز احتياط باطل مىشود. و احتياط در جايى كه سهوا نماز احتياط را باطل كرده باشد اين است كه نماز احتياط و اصل نماز را دوباره بخواند.
(1001) موقعى كه مشغول نماز احتياط است اگر در يكى از كارهاى آن شك كند بايد به شك خود اعتنا نكند اگر چه محل آن نگذشته باشد بنابر اظهر.
(1002) اگر در عدد ركعات نماز احتياط شك كند به آن اعتنا نمىكند و بنا بر اظهر بنا را بر صحيح بودن نماز مىگذارد. و اگر بعد از نماز شك كرد كه احتياط لازم يك ركعت است يا دو ركعت، احتياطا هر دو را بجا مىآورد و سپس نماز را اعاده مىكند.