در ركعت بعد به امام ملحق شود و در صورت ملحق شدن، تكبير ديگر لازم نيست.
(1149) چنانچه مأموم بترسد كه اگر ملحق به صف شود و اقتدا كند، امام سر از ركوع بردارد مىتواند در همان مكانى كه ايستاده اقتدا كند و تكبير بگويد و به ركوع برود به شرط آن كه مانعى از اقتدا در آن مكان نباشد، مثل وجود حائل يا بلند بودن جاى امام، بنا بر اين دور بودن فاصله بين مأموم و امام يا صف جماعت بنا بر اظهر مانع از اقتدا نيست پس مأموم بعد از رسيدن به ركوع امام، در حال ركوع و يا بعد از ركوع و بنا بر احتياط بعد از سجود، ولو به چند دفعه حركت، خود را به امام يا صف ملحق مىكند، و بنا بر احتياط واجب در حال ذكر حركت نكند و اگر توانست، راه رفتن را به بعد از سجده تأخير بيندازد اين كار را مىكند، ولى در هر صورت طى كردن اين فاصله نبايد فعل كثير حساب شود.
(1150) اگر كسى بعد از سر برداشتن امام از ركوع رسيد، مىتواند به امام اقتدا كند و تكبيرة الاحرام بگويد، اما ركوع بجا نياورد ولى در يك سجده يا دو سجده امام را متابعت كند و در ركعت بعد كه امام بر مىخيزد ركعت اول مأموم حساب مىشود و بنا بر اظهر تجديد تكبيرة الاحرام لازم نيست.
(1151) اگر موقعى برسد كه امام مشغول خواندن تشهد آخر نماز است، چنانچه بخواهد به ثواب جماعت برسد، بايد بعد از نيت و گفتن تكبيرة الاحرام بنشيند و تشهد را با امام بخواند ولى سلام را نگويد و صبر كند تا امام سلام نماز را بدهد، و بنا بر احتياط مستحب در اين حال به صورت تجافى بنشيند، كه توضيح آن خواهد آمد، بعد بايستد و بدون آن كه دوباره نيت كند و تكبير بگويد، حمد و سوره را بخواند و آن را ركعت اول نماز خود حساب كند، و هم چنين بنابر اظهر در غير تشهد ركعت آخر هم مىتواند چنين كند.
(1152) در نماز جماعت بايد بين مأموم و امام پرده و مانند آن، كه پشت آن ديده نمىشود، فاصله نباشد، و هم چنين است بين انسان و مأموم ديگرى كه انسان به واسطه‌ او به امام متصل شده است، ولى اگر امام مرد و مأموم زن باشد، چنانچه بين آن زن و امام، يا بين آن زن و مأموم ديگرى كه مرد است و زن به واسطه‌ او به امام متصل شده است، پرده و مانند آن باشد اشكال ندارد.