حرم مطهر حضرت سيد الشهداء (عليه السلام) نماز را تمام بخواند، ولى اگر در اين چهار مكان نماز او قضا شد، بنا بر احتياط واجب به طور شكسته قضا نمايد، اگر چه در همان مكان باشد.
(1103) كسى كه مىداند مسافر است و بايد نماز را شكسته بخواند، اگر در غير چهار مكانى كه در مسأله پيش گفته شد عمدا تمام بخواند، نمازش باطل است.
(1104) مسافرى كه نمىداند بايد نماز را شكسته بخواند، اگر تمام بخواند و قصد قربت در نماز داشته باشد نمازش صحيح است.
(1105) مسافرى كه مىداند بايد نماز را شكسته بخواند اگر بعضى از خصوصيات آن را نداند، مثلا نداند كه در سفر هشت فرسخى بايد شكسته بخواند، چنانچه تمام بخواند، در صورتى كه وقت باقى است بايد بنا بر احوط نماز را شكسته بخواند و اگر وقت گذشته به طور شكسته قضا نمايد.
(1106) مسافرى كه مىداند بايد نماز را شكسته بخواند، اگر به گمان اين كه سفر او كمتر از هشت فرسخ است تمام بخواند، وقتى بفهمد كه سفرش هشت فرسخ بوده، نمازى را كه تمام خوانده، بنا بر احتياط واجب بايد دوباره شكسته بخواند و اگر وقت هم گذشته، قضا نمايد.
(1107) اگر فراموش كند كه مسافر است و نماز را تمام بخواند، چنانچه در وقت يادش بيايد، بايد شكسته بجا آورد ولى اگر بعد از وقت يادش بيايد، قضاى آن نماز بر او واجب نيست.
(1108) اگر از روى فراموشى نماز را شكسته بخواند با اين كه نمىدانست سفرش به اندازه مسافت شرعى هست يا نه، يا اين كه مىدانست به اندازه مسافت نيست ولى بعد معلوم شد كه به اندازه مسافت بوده، بنا بر اظهر اگر نيت قربت داشت، اعاده لازم نيست.
(1109) مسافرى كه نماز نخوانده، اگر پيش از تمام شدن وقت به وطنش برسد، يا به جايى برسد كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند، بنابر اصح بايد نماز را تمام بخواند، و كسى كه مسافر نيست، اگر در اول وقت نماز نخواند و مسافرت كند، بنا بر اقوى در سفر بايد نماز را شكسته بخواند.