پيدا كند پولى به او مىدهم، و مقدار آن را معين نكند، چنانچه كسى آن عمل را انجام دهد بايد مزد او را به مقدارى كه كار او در نظر مردم ارزش دارد، يعنى اجرت المثل، پرداخت نمايد.
(1763) اگر شخصى كارى را بدون جعاله يا با جعاله انجام دهد و قصد او اين باشد كه پولى نگيرد، مستحق اجرت نخواهد بود.
(1764) جاعل مىتواند پيش از آن كه عامل، شروع به كار كند جعاله را به هم بزند، و بعد از شروع به كار نيز مىتواند، به هم بزند ولى بايد مزد مقدار عملى كه عامل انجام داده به او بدهد.
(1765) اگر عامل كار را ناتمام بگذارد، چنانچه آن كار مثل پيدا كردن اسب است كه تا تمام نشود براى جاعل فايده اى ندارد، در اين صورت نمىتواند چيزى مطالبه نمايد، و هم چنين است اگر جاعل مزد را براى تمام كردن عمل قرار دهد، مثلا بگويد، هر كسى لباس مرا بدوزد صد تومان به او مىدهم، و اما اگر مقصودش اين باشد كه هر مقدار از عمل انجام گيرد براى آن مقدار هم مزد هست، جاعل بايد مزد مقدار كارى را كه انجام شده به عامل بدهد، اگر چه احتياط اين است كه با مصالحه، يكديگر را راضى نمايند.