بايد صبر كند تا امام به او برسد و با او ركوع را تمام كند و برگشتن جايز نيست و در صورتى كه تمام قرائت امام را درك كرده باشد نماز او صحيح است و اگر به حالت ايستاده برگشت و با امام دوباره ركوع كرد، نمازش باطل است، و اگر دوباره ركوع نكرد نماز و جماعتش صحيح است، اگر چه معصيت كرده است.
(1191) اگر سهوا پيش از امام سر از ركوع بردارد، چنانچه امام در ركوع باشد، بايد به ركوع برگردد و با امام سر بردارد و در اين صورت زياد شدن ركوع كه ركن است نماز را باطل نمىكند، ولى اگر به ركوع برگردد و پيش از آن كه به ركوع برسد، امام سر بردارد بنا بر اظهر نمازش باطل است، و هم چنين در حكم سهو است اگر فراموش كند كه مأموم است، و يا گمان كند كه امام سر از ركوع برداشته، و يا هر عذرى كه موجب ترك متابعت شده باشد.
(1192) اگر مأموم سهوا قبل از امام سر از ركوع برداشت در حالى كه ذكر واجب را نگفته بود، بايد به قصد متابعت به ركوع برگردد و ذكر را بگويد ولى اگر ديد كه نمىتواند به ركوع امام برسد و امام زود سر بر مىدارد، به ركوع برنگردد و به سبب نگفتن ذكر، نمازش باطل نيست.
(1193) اگر اشتباها سر بردارد و ببيند امام در سجده است بايد به سجده برگردد و چنانچه در هر دو سجده اين اتفاق بيفتد براى زياد شدن دو سجده كه ركن است نماز باطل نمىشود.
(1194) كسى كه اشتباها پيش از امام سر از سجده برداشته هر گاه به سجده برگردد، و هنوز به سجده نرسيده امام سر بردارد، نمازش صحيح است، ولى اگر در هر دو سجده اين اتفاق بيفتد نمازش باطل است.
(1195) اگر اشتباها سر از ركوع يا سجده بردارد و سهوا يا به خيال اين كه به امام نمىرسد، به ركوع يا سجده نرود، نمازش صحيح است.
(1196) اگر سر از سجده بردارد و ببيند امام در سجده است، چنانچه به خيال اين كه سجده اول امام است، به قصد اين كه با امام سجده كند به سجده رود و بفهمد سجده دوم امام بوده، سجده دوم مأموم حساب مىشود و نمازش صحيح است، و اگر به خيال اين كه سجده دوم امام است به سجده رود و بفهمد سجده اول