سوره را نخواند، و اگر صداى امام را نشنود، مستحب است حمد و سوره بخواند ولى بايد آهسته بخواند و چنانچه سهوا بلند بخواند اشكال ندارد.
(1183) اگر مأموم بعضى از كلمات حمد و سوره‌ امام را بشنود بايد بنابر احتياط همان قدر از حمد و سوره را نخواند.
(1184) حمد و سوره خواندن مأموم در ركعت اول و دوم نماز ظهر و عصر كراهت دارد و مستحب است به جاى آن ذكر بگويد.
(1185) مأموم نبايد تكبيرة الاحرام را پيش از امام بگويد، بلكه احتياط واجب آن است كه تا تكبير امام تمام نشده تكبير نگويد.
(1186) اگر مأموم پيش از امام عمدا هم سلام دهد بنا بر اقوى نمازش صحيح است، ولى احتياط در اين است كه اگر عذرى ندارد و مى خواهد قبل از امام سلام دهد قصد انفراد كند.
(1187) اگر مأموم غير از تكبيرة الاحرام و سلام - كه حكم آن گذشت -، چيزهاى ديگر نماز را پيش از امام بگويد اشكال ندارد، ولى مستحب آن است كه پيش از امام نگويد.
(1188) مأموم بايد غير از آنچه در نماز خوانده مى شود و حكم آن گفته شد، كارهاى ديگر نماز، مانند ركوع و سجود را با امام يا كمى بعد از امام بجا آورد و نبايد پيش از امام انجام دهد، و هم چنين نبايد زياد از امام عقب بماند به طورى كه مثلا امام از ركوع برخيزد ولى مأموم هنوز به ركوع نرفته باشد، و احتياط در اين است كه با امام هم انجام ندهد بلكه كمى بعد از امام انجام دهد. ولى اگر پيش از امام مشغول افعال نماز شود يا اين كه از او زياد عقب بماند، چنانچه تكبيرة الاحرام را بعد از امام گفته و جماعت منعقد شده باشد نمازش بنابر اقوى صحيح است، ولى معصيت كرده است، و اگر اين مخالفت در نماز زياد واقع شود، مخصوصا اگر در چند ركن انجام بگيرد ممكن است از نماز جماعت خارج شود، ولى اصل نماز صحيح است.
(1189) اگر مأموم عمدا زودتر از امام سر از ركوع بردارد، بايد بايستد تا امام سر از ركوع بردارد، و اگر به قصد متابعت، دوباره به ركوع برگردد نمازش باطل است.
(1190) اگر مأموم عمدا در غير ركعت اول خودش، زودتر از امام به ركوع برود،