(470) كسى را كه در حال حيض يا در حال جنابت مرده، لازم نيست غسل حيض يا غسل جنابت بدهند، بلكه همان غسل ميت براى او كافى است ولى بنابر احتياط موقع غسل دادن نيت غسل جنابت و يا حيض را نيز بنمايند.
(471) اگر آب پيدا نشود، يا استعمال آن مانعى داشته باشد بايد بنا بر احتياط واجب ميت را سه تيمم بدهند و تيمم اول را به قصد ما في الذمه انجام دهند. و اما اگر آب هست ولى فقط براى يك غسل كافى است مسأله دو صورت دارد:
اول: آن كه آب طورى است كه فقط در غسل معينى قابل استفاده است.
دوم: آن كه غسل معين نيست.
اگر غسل معين است، مثل اين كه آب مخلوط با سدر يا كافور شده باشد، در اين صورت آن آب را در غسل مربوط به خودش استفاده مىكنند و به جاى دو غسل ديگر ميت را تيمم مىدهند و در اين اعمال ترتيب معتبر در غسل ميت را رعايت مىكنند.
اما اگر غسل معين نباشد مثل اين كه آب خالص است و سدر و كافور هم موجود است، بنا بر احوط در اين صورت قدرى سدر با آب مخلوط مىكنند به طورى كه مضاف نشود و با آن غسل اول را به قصد وظيفه فعليه انجام مىدهند و سپس ميت را بدل از دو غسل بعدى دو تيمم مىدهند.
(472) اگر به علت نبودن آب، ميت را تيمم دهند و بعد از آن آب پيدا شود، در صورتى كه خوفى بر ميت در تأخير دفن نيست بايد آن را غسل بدهند و حنوط و كفن كنند، و اگر نماز بر او خوانده اند بنا بر احوط دوباره بخوانند.
(473) كسى كه ميت را تيمم مىدهد بنا بر اظهر بايد دست خود را به زمين زده و به صورت و پشت دست هاى ميت بكشد به اين ترتيب كه در صورت امكان و نبودن مشكل، ميت را بايد بنشاند و پشت سر او قرار گرفته و او را تيمم بدهد، ولى احتياط در اين است كه با دست خود ميت نيز او را تيمم بدهند.