نيست، و اگر مدتى بعد از مردن او هم اجازه بدهند، صحيح است.
(2192) اگر مصرفى را كه ميت معين كرده، از ثلث مال او بيشتر باشد، و ورثه او پيش از مردنش اجازه بدهند كه وصيت او عملى شود، بعد از مردن او بنابر اظهر نمىتوانند از اجازه خود برگردند.
(2193) مقصود از ثلث مال كه وصيت در آن نافذ است، ثلث مال در وقت وفات وصيت كننده است، پس اگر در اثر نقصان اموال، مقدار ثلث اموالش در وقت وفات كمتر از زمان وصيت شده باشد، وصيت او در ثلث اموال موجود، نافذ است.
(2194) اگر ميت وصيت به ثلث كند ولى مصرفى را معين نكند، در امور خيريه مصرف مىشود.
(2195) اگر مالى را براى عده معينى مثلا براى طلاب مدرسه خاصى وصيت كرد، بايد به طور مساوى بين آنها تقسيم شود اما اگر آن عده غير معين بودند، مثلا براى عنوان كلى طلاب وصيت كرد، صرف كردن در بعضى از آنها كافى است ولو به سه نفر هم نرسد.
(2196) اگر مالى را براى شخصى وصيت كرد و معين نكرد كه در چه راهى مصرف كند و او هم قبول كرد، آن مال را مالك مىشود، اما چنانچه تعيين كرد كه چگونه مصرف شود، اگر تخلف كند، ضامن است.
(2197) اگر وصيت كند كه از ثلث مال او خمس و زكات يا بدهى ديگر او را بدهند و براى نماز وروزه او اجير بگيرند و كار مستحبى هم مثل اطعام به فقرا انجام دهند، چنانچه ثلث مال او به اندازه اين كارها بود، به آن عمل مىشود، و اگر كمتر بود، اول واجبات مالى او، مثل خمس، زكات، بدهى و حج واجب را انجام مىدهند و اگر اضافه آمد واجبات بدنى مثل نماز و روزه، و اگر باز هم چيزى از ثلث اضافه آمد به مصرف مستحبات مىرسانند، مگر اين كه معلوم باشد كه منظور ميت اين نبوده كه فقط از ثلث مصرف شود كه در اين صورت واجبات مالى - كه قسم اول است - از اصل مال ميت برداشته مىشود و بقيه از ثلث، و اگر منظور ميت مبهم بود، احتياط در اين است كه آنچه بيش از ثلث مصرف مىشود، با اجازه ورثه باشد.