(787) اگر ركوع را فراموش كند و بعد از حمد و سوره بنشيند و يادش بيايد كه ركوع نكرده، بايد اول بايستد و سپس به ركوع رود و اگر بدون اين كه بايستد، به حال خميدگى به ركوع برگردد، چون قيام متصل به ركوع را بجا نياورده، نماز او باطل است.
(788) موقعى كه ايستاده، بايد بدن را عمدا حركت ندهد و به طرفى خم نشود و به جايى تكيه نكند ولى اگر از روى ناچارى باشد، يا در خم شدن براى ركوع پاها را حركت دهد اشكال ندارد.
(789) اگر موقعى كه ايستاده، از روى فراموشى بدن را حركت دهد، يا به طرفى خم شود، يا به جايى تكيه كند، اشكال ندارد ولى در قيام موقع گفتن تكبيرة الاحرام و قيام متصل به ركوع اگر از روى فراموشى هم باشد، بنابر احتياط واجب، بايد نماز را تمام كند و دوباره بخواند.
(790) احتياط واجب آن است كه در موقع ايستادن هر دو پا روى زمين باشد، ولى لازم نيست سنگينى بدن روى هر دو پا باشد و اگر روى يك پا هم باشد اشكال ندارد. و اگر ايستادن صدق كرد و از روى فراموشى روى يك پا قرار گرفت نمازش باطل نيست، گرچه محل احتياط است.
(791) كسى كه مىتواند درست بايستد لازم است پاها را طورى گشاد نگذارد كه به حال ايستادن معمولى نباشد ولى اگر بگويند ايستاده است و يا از روى فراموشى پاها را بيش از متعارف باز كرد نمازش باطل نمىشود، گرچه محل احتياط است.
(792) حركت دادن دست و انگشتان در موقع خواندن حمد و ساير حالات اشكال ندارد.
(793) اگر در بين نماز از ايستادن عاجز شود، بايد بنشيند و اگر از نشستن هم، به همه اقسامش عاجز شود، بايد بخوابد، ولى تا بدنش آرام نگرفته بايد چيزى نخواند.
(794) انسان تا مىتواند ايستاده نماز بخواند، نبايد بنشيند مثلا كسى كه در موقع ايستادن بدنش حركت مىكند، يا مجبور است به چيزى تكيه دهد، يا بدنش را