سوره را بخواند، و اگر در كارى عجله داشته باشد به طورى كه اگر سوره را بخواند ضررى به او مىرسد، مىتواند سوره را نخواند.
(807) اگر عمدا سوره را پيش از حمد بخواند و قصد او اين باشد كه سوره جزء نماز باشد نمازش باطل است، ولى اگر قصد او قرآن خواندن باشد مانعى ندارد و بعد از حمد يك سوره بنا بر احتياطى كه قبلا ذكر شد مىخواند، و اگر اشتباها سوره را پيش از حمد بخواند و در بين آن يادش بيايد، بايد سوره را رها كند و بعد از خواندن حمد، سوره را از اول بخواند.
(808) اگر حمد و سوره يا يكى از آنها را فراموش كند و بعد از رسيدن به ركوع بفهمد، نمازش صحيح است ولى بايد دو سجده سهو به خاطر فراموش كردن قرائت بجا آورد.
(809) اگر پيش از آن كه براى ركوع خم شود، بفهمد كه حمد و سوره را نخوانده، بايد بخواند. و اگر بفهمد سوره را نخوانده، بايد فقط سوره را بنا بر احتياطى كه گذشت بخواند، ولى اگر بفهمد حمد تنها را نخوانده، بايد اول حمد و بعد از آن دوباره سوره را بخواند و بعد از نماز دو سجده‌ سهو به خاطر زياد شدن سوره بجا آورد، و نيز اگر خم شود و پيش از آن كه به ركوع برسد، بفهمد حمد و سوره، يا سوره‌ تنها، يا حمد تنها را نخوانده، بايد بايستد و به همين دستور عمل نمايد.
(810) اگر در نماز يكى از چهار سوره اى را كه آيه‌ سجده دارد، عمدا بخواند نمازش بنابر احتياط باطل است. ولى در نماز مستحبى خواندن يكى از آنها جايز است و در بين نماز سجده مىكند.
(811) اگر اشتباها مشغول خواندن سوره اى شود كه سجده‌ واجب دارد، چنانچه پيش از رسيدن به آيه‌ سجده بفهمد، بايد آن سوره را رها كند و بنا بر احتياط سوره ديگر بخواند، و اگر بعد از خواندن آيه ‌سجده بفهمد، بايد بنا بر احتياط سوره ديگرى بخواند و بعد از نماز، سجده‌ آن آيه اى كه سجده‌ واجب داشته است بجا آورد.
(812) اگر در نماز آيه ‌سجده را بشنود، بنا بر احوط بعد از نماز سجده‌ آن را بجا