(763) كسى كه اذان و اقامه ديگرى را مىشنود مستحب است هر قسمتى را كه مىشنود بگويد ولى از " حى على الصلاة " تا " حى على خير العمل " را به جاى هر كدام " لاحول ولاقوة الا بالله العلى العظيم " مىگويد.
(764) كسى كه اذان و اقامه ديگرى را شنيده، چه با او گفته باشد يا نه، مىتواند براى نماز خود اذان و اقامه نگويد.
(765) اقامه بايد بعد از اذان گفته شود و اگر قبل از اذان بگويند صحيح نيست.
(766) اگر كلمات اذان و اقامه را بدون ترتيب بگويد، مثلا " حى على الفلاح " را پيش از " حى على الصلاة " بگويد، بايد از جايى كه ترتيب به هم خورده، دوباره بگويد.
(767) بنا بر احتياط بايد بين اذان و اقامه فاصله ندهد و اگر بين آنها به قدرى فاصله دهد كه اذانى را كه گفته اذان اين اقامه حساب نشود، مستحب است دوباره اذان و اقامه را بگويد، و نيز اگر بين اذان و اقامه و نماز به قدرى فاصله دهد كه اذان و اقامه ‌آن نماز حساب نشود، مستحب است دوباره براى آن نماز، اذان و اقامه بگويد.
(768) اذان و اقامه بايد بنا بر احتياط به عربى صحيح گفته شود بلكه لزوم آن خالى از وجه نيست، پس اگر به عربى غلط بگويد، اگر چه معنى را تغيير ندهد، يا به جاى حرفى حرف ديگر بگويد يا مثلا ترجمه‌ آنها را به فارسى بگويد، صحيح نيست.
(769) اذان و اقامه بايد بعد از داخل شدن وقت نماز گفته شود و اگر عمدا يا از روى فراموشى پيش از وقت بگويد باطل است، مگر براى اين كه مردم مهيا براى نماز شوند و يا كارهاى خود را رها كنند، كه بعيد نيست يك اذان قبلا گفته شود - اگر مردم را به اشتباه نيندازد - و بعد اذان ديگرى براى نماز گفته شود.
(770) اگر كسى اذان و اقامه را فراموش كرد و بعد از ركوع يادش آمد براى درك آنها نمىتواند نماز را قطع كند، ولى اگر قبل از ركوع يادش آمد، مستحب است به قصد تحصيل ثواب اذان و اقامه نماز را قطع كند و بعد از اذان و اقامه نماز را از سر بگيرد، و اگر فقط اذان را به تنهايى فراموش كرده، بنا بر اظهر قطع نماز جايز نيست، و اگر فقط اقامه را فراموش كرده، جواز قطع نماز خالى از وجه نيست، اگر چه