ديه كامل مىشود كه به كتابهاى مفصل مراجعه شود.
(2272) اگر انسان كسى را عمدا و به ناحق بكشد، در صورت عفو و يا گرفتن ديه علاوه بر توبه، به عنوان كفاره بايد دو ماه روزه بگيرد و شصت فقير را سير كند و يك بنده آزاد كند و اگر نتواند بنده آزاد كند دو ماه روزه بگيرد و اگر اين را هم نتواند، شصت فقير را سير كند.
(2273) كسى كه سوار حيوان است، اگر كارى كند كه آن حيوان مضطرب شده به كسى آسيب برساند، ضامن است، و نيز اگر ديگرى كارى كند، كه حيوان به سوار خود يا به كس ديگر صدمه بزند، ضامن مىباشد.
(2274) اگر انسان كارى كند كه زن حامله سقط كند، چنانچه چيزى كه سقط شده نطفه باشد، ديه اش بيست مثقال شرعى طلا است، كه هر مثقال آن هجده نخود مىباشد، و اگر علقه، يعنى خون بسته شده باشد، چهل مثقال، و اگر مضغه، يعنى پاره گوشت باشد، شصت مثقال، و اگر داراى استخوان شده باشد، هشتاد مثقال، و اگر گوشت آورده ولى هنوز روح در او دميده نشده، صد مثقال است، اگر چه افضل و احوط در اين صورت ديه كامل است، و اگر روح در او دميده شده، چنانچه پسر باشد ديه او هزار مثقال و اگر دختر باشد، ديه او پانصد مثقال شرعى است.
(2275) اگر زن حامله كارى كند كه بچه اش سقط شود، بايد ديه آن را به تفضيلى كه در مسأله قبل گفته شد، به وارث بچه بدهد و به خود زن چيزى نمى رسد.
(2276) اگر كسى زن حامله را بكشد، بايد ديه زن و بچه، هر دو را بدهد.
(2277) اگر پوست سر يا صورت مردى را پاره كند و خون خارج نشود بايد يك شتر به او بدهد. و اگر به گوشت برسد و قدرى از آن را هم ببرد، بايد بنا بر اظهر دو شتر بده، و اگر خيلى از گوشت را پاره كند، بايد سه شتر بدهد. و اگر به پرده نازك استخوان برسد، چهار شتر، و اگر استخوان نمايان شود، پنج شتر، و اگر استخوان بشكند، ده شتر، و اگر بعضى از ريزه هاى استخوان از جاى خود بيرون آيد، پانزده شتر، و اگر به پرده مغز برسد بايد يك سوم ديه كامل را بدهد.
(2278) اگر به صورت كسى سيلى يا چيز ديگر بزند به طورى كه صورت او