(2135) اگر در نذر خصوصيت معينى قرار دهد، مثلا نذر كند، اين پول را در فلان مسجد مصرف كنم، يا فلان روز را روزه بگيرم، يا اين مال را خرج روضه حضرت سيد الشهداء نمايم، بايد به همان صورتى كه نذر كرده عمل كند و مخالفت با آن نمىتواند بكند.
(2136) نذر زن، بدون اجازه شوهر، بنا بر احتياط واجب وضعا منعقد مىشود (2137) اگر از روى اختيار به نذر خود عمل نكند، بايد كفاره بدهد، يعنى يك بنده آزاد كند، يا به شصت فقير طعام دهد، يا دو ماه پى در پى روزه بگيرد.
(2138) اگر نذر كند كه در هر هفته، مثلا روز جمعه را روزه بگيرد، چنانچه يكى از جمعه ها عيد فطر يا قربان باشد كه روزه گرفتن در آن حرام است، يا عذرى جهت روزه گرفتن دارد، مثلا حيض براى او پيدا شد، بايد آن روز را روزه نگيرد، بلكه قضاى آن را بجا آورد.
(2139) اگر نذر كند كه مقدار معينى از مال را صدقه دهد، چنانچه پيش از دادن صدقه بميرد، بايد آن مقدار از مال او صدقه داده شود.
(2140) اگر نذر كند كه به فقير معينى صدقه دهد، نمىتواند آن را به فقير ديگر بدهد، و اگر آن فقير بميرد بايد به ورثه‌ او بدهد.
(2141) اگر براى حرم يكى از امامان يا امام زادگان چيزى نذر كند، بايد آن را در تعمير و روشنايى و فرش حرم و مانند اينها مصرف كند.
(2142) اگر چيزى را براى يكى از امامان نذر كند، چنانچه مصرف معينى را قصد كرده، بايد به همان مصرف برساند، و اگر مصرف معينى را قصد نكرده، بايد به فقرا و زوار بدهد و يا مسجد و مانند آن بسازد و ثواب آن را به آن امام هديه كند، و هم چنين است اگر چيزى را براى امامزاده نذر كند.
(2143) هر گاه گوسفند معينى را براى صدقه، يا يكى از امامان نذر كند، پشم و چاقى و آنچه از او متولد مىشود بعد از نذر، جزء نذر خواهد بود.
(2144) هر گاه نذر كند كه اگر مريض او خوب شود و يا مسافرش به سلامت برسد، عملى را انجام دهد و بعدا معلوم شود كه قبل از نذر مريض خوب شده و