" به موارد ذيل توجه شود " الف: كليه جملاتى كه در آن " بايد "، " لازم است "، " بنا بر اظهر "، " بنا بر اقوى "، " بعيد نيست "، " خالى از وجه نيست " به كار رفته است به منزله فتواى صريح مىباشد و لازم است به آن عمل شود.
ب: كليه جملاتى كه در آن عبارت " بنا بر احوط "، " بنا بر احتياط " به كار رفته است اگر در آن مسأله، قبل از اين كلمات و يا بعد از آن فتوايى داده نشده احتياط واجب است، و در غير اين صورت احتياط مستحب مىباشد.
ج: در هر مسأله اى كه احتياط واجب باشد، مقلد مىتواند به آن عمل كرده و يا به مجتهد ديگرى كه جامع شرايط تقليد بوده و از ديگر مجتهدين اعلم باشد، رجوع كند. و اين در صورتى است كه مجتهد دوم در آن مسأله احتياط نكرده و فتوا داده باشد.
د: در هر مسأله اى كه عبارت " محل تأمل است " يا " محل اشكال است " به كار رفته به منزله احتياط واجب است، بنابر اين اگر جايز بودن چيزى مورد تأمل يا اشكال بود، احتياط واجب در ترك كردن آن است.