(1311) كسى كه در شب ماه رمضان يا روزه واجب معين جنب است و مى داند يا اطمينان دارد كه اگر بخوابد پيش از اذان صبح بيدار مىشود، چنانچه تصميم داشته باشد كه بعد از بيدار شدن غسل كند و با اين تصميم بخوابد و تا اذان خواب بماند، بايد روزه بگيرد و روزه اش صحيح مىباشد.
(1312) كسى كه در شب ماه رمضان يا روزه واجب معين جنب است و مى داند يا احتمال مىدهد كه اگر بخوابد پيش از اذان صبح بيدار مىشود، چنانچه نخواهد بعد از بيدار شدن غسل كند، يا ترديد داشته باشد كه غسل كند يا نه، در صورتى كه بخوابد و بيدار نشود، روزه اش باطل است و قضا و كفاره لازم است.
(1313) اگر جنب در شب ماه رمضان يا روزه واجب معين بعد از جنب شدن خوابيد و بيدار شد، در صورتى كه اطمينان دارد كه اگر دو مرتبه بخوابد قبل از اذان صبح بيدار مىشود خوابيدن دفعه دوم بر او حرام نيست ولى خلاف احتياط است، و اگر دوباره خوابيد و بيدار نشد، بايد قضاى آن را بگيرد و بنا بر احتياط واجب كفاره هم بدهد و اگر بيدار شد باز دفعه سوم خوابيد و تا اذان صبح بيدار نشد قضاى آن روز را بايد بگيرد و وجوب كفاره مطابق احتياط بلكه اقوى است.
(1314) خوابى را كه در آن محتلم شده خواب اول حساب نمىشود بلكه اگر از آن خواب بيدار شود و دوباره بخوابد خواب اول حساب مىشود.
(1315) اگر روزه دار در روز محتلم شود، واجب نيست فورا غسل كند.
(1316) هر گاه در ماه رمضان بعد از اذان صبح بيدار شود و ببيند محتلم شده، اگر چه بداند پيش از اذان بوده، روزه او صحيح است.
(1317) كسى كه مىخواهد قضاى روزه ‌رمضان را بگيرد، هر گاه تا اذان صبح جنب بماند، اگر چه از روى عمد نباشد بنا بر اظهر روزه‌ او باطل است و در صورتى كه وقت گرفتن روزه ‌قضا طورى تنگ است كه اگر روزه اش باطل باشد ديگر فرصتى براى گرفتن روزه ‌قضا ندارد، احتمال دارد ملحق به روزه‌ ماه رمضان باشد.
(1318) اگر زن در ماه رمضان پيش از اذان صبح از حيض يا نفاس پاك شود و عمدا غسل نكند، يا اگر وظيفه‌ او تيمم است عمدا تيمم نكند، روزه اش باطل است.
و وجوب كفاره خالى از وجه نيست.