3 - در جايى كه براى عده مخصوصى وقف شده است، مثل بعضى از مدرسه ها.
4 - روى قبر مؤمنين يا ساير مقامات مقدسه دينى و مذهبى، در صورتى كه بى احترامى به آنان باشد.
(70) در سه صورت مخرج غائط فقط با آب پاك مىشود:
1 - با غائط نجاست ديگرى مثل خون بيرون آمده باشد.
2 - نجاستى از خارج به مخرج غائط رسيده باشد.
3 - اطراف مخرج بيشتر از مقدار معمول آلوده شده باشد.
در غير اين سه صورت مىشود مخرج را با آب شست و يا به دستورى كه بعدا گفته مىشود با پارچه و سنگ و مانند اينها پاك كرد، اگر چه شستن با آب بهتر است.
(71) مخرج بول با غير آب پاك نمىشود، و اگر بعد از بر طرف شدن بول يك مرتبه بشويند كافى است. ولى كسانى كه بولشان از غير مجراى طبيعى مىآيد و يا اين كه از مخرج طبيعى مىآيد ولى از محلى كه معمولا نجس مىشود به جاهاى ديگر نيز برسد، احتياط واجب آن است كه بعد از بر طرف شدن بول دو مرتبه بشويند. و زن نيز حكم مرد را دارد.
(72) اگر مخرج غائط را با آب بشويند، بايد چيزى از غائط در آن نماند، ولى باقى ماندن رنگ و بوى آن مانعى ندارد. و اگر در دفعه اول طورى شسته شود كه ذره اى از غائط در آن نماند، دوباره شستن لازم نيست.
(73) هر گاه با سنگ و كلوخ و مانند اينها، غائط را از مخرج با شرايطى كه ذكر مىشود، بر طرف كنند، بنا بر اظهر مخرج پاك مىشود و نماز خواندن مانعى ندارد و چنانچه چيزى هم به آن برسد، نجس نمىشود و ذره هاى كوچك و لزوجت محل، اشكال ندارد مگر اين كه آن مقدارى كه معمولا به وسيله‌ سنگ و كهنه از بين مىرود باقى بماند.
(74) لازم نيست با سه سنگ يا سه پارچه مخرج را پاك كنند بلكه با اطراف يك سنگ يا يك پارچه هم كافى است، بلكه اگر با يك مرتبه هم غائط بر طرف شد كفايت مىكند، و اگر با سرگين يا استخوان پاك كنند بنا بر اظهر پاك مىشود.