مىشود، و براى كسى كه مسافر نيست، بايد به اندازه خواندن چهار ركعت نماز بگذرد.
(615) اگر پيش از خواندن نماز ظهر، سهوا مشغول نماز عصر شود و در بين نماز بفهمد اشتباه كرده است، چنانچه در وقت مشترك باشد، بايد نيت را به نماز ظهر برگرداند، يعنى نيت كند كه آنچه تا حال خوانده ام و آنچه را مشغولم و آنچه بعد مىخوانم همه نماز ظهر باشد، و بعد از آن كه نماز را تمام كرد، نماز عصر را بخواند.
و اگر در وقت مخصوص به ظهر باشد پس اگر بعد از نماز فهميد، نمازش باطل است مگر آن كه به قصد آنچه الآن وظيفه اوست بجا آورده و در تطبيق آن بر عصر اشتباه كرده باشد نظير اين كه به جاى ظهر، كلمه‌ عصر بگويد، و اگر در اثناء متوجه شود بايد عدول كرده، نيت را به نماز ظهر برگرداند، و احتياط به اعاده ‌هر دو نماز بعد از آن ترك نشود. و اگر موقعى ملتفت شد كه داخل وقت مشترك شده است عدول به نماز ظهر مىنمايد، و اگر بعد از نماز فهميد نماز او صحيح است و عصر حساب مىشود و اعاده ‌عصر بعد از نماز ظهر لازم نيست.
(616) اگر در وقت مشترك سهوا نماز عصر را بر ظهر مقدم داشت و در وقت مختص به نماز عصر فهميد، آن را با همان نيت نماز عصر تمام كند و سپس احتياطا نماز ظهر را به قصد ما في الذمه (يعنى آنچه بر ذمه ‌اوست) بخواند.
(617) اگر مسافر، فقط وقت چهار ركعت نماز را داشت و نيت ظهر كرد و در اثناء نماز نيت اقامت ده روز يا بيشتر نمود، نماز او باطل است، پس آن نماز را قطع مىكند و شروع به نماز عصر مىنمايد و بعد قضاى ظهر را بجا مىآورد، ولى اگر اين نيت اقامت با اختيار او است، احتياطا اين كار را نكند (618) در روز جمعه انسان مىتواند بنا بر اظهر به جاى نماز ظهر دو ركعت نماز جمعه بخواند، و در عصر غيبت وجوب آن تخييرى است يعنى نماز جمعه كفايت از نماز ظهر مىكند. شرايط و احكام نماز جمعه در بخش مربوط به آن بيان خواهد شد.