اينها حيوانى را شكار كنند بنابر اظهر پاك نمىشود و خوردن آن هم حرام است، و اگر حيوانى را با تفنگ شكار كنند، چنانچه گلوله آن تيز باشد كه در بدن حيوان فرو رود و آن را پاره كند پاك و حلال است، و اگر گلوله تيز نباشد، بلكه با فشار در بدن حيوان فرو رود و حيوان را بكشد، يا به سبب حرارتش بدن حيوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن، حيوان بميرد، پاك و حلال بودنش، اشكال دارد.
2 - كسى كه شكار مىكند بايد مسلمان باشد يا بچه ‌مسلمان باشد كه خوب و بد را بفهمد، و اگر كافر يا كسى كه اظهار دشمنى با اهل بيت پيغمبر (ص) مىكند، حيوانى را شكار نمايد، آن شكار حلال نيست.
3 - اسلحه را براى شكار كردن حيوان به كار ببرد، و اگر مثلا جايى را نشانه گيرى كند و نا خواسته حيوانى را بكشد، آن حيوان پاك نيست و خوردن آن هم حرام است.
4 - در وقت به كار بردن اسلحه، نام خدا را ببرد و چنانچه عمدا نام خدا را نبرد شكار حلال نمىشود. ولى اگر فراموش كند، در صورتى كه معتقد به وجوب بردن نام خدا در اين هنگام بوده، و يا اگر معتقد نبوده، عادت به بردن نام خدا را داشت، اشكال ندارد.
5 - وقتى به حيوان برسد كه مرده باشد، يا اگر زنده است به اندازه ‌سر بريدن آن وقت نباشد، و چنانچه به اندازه سر بريدن وقت باشد و سر حيوان را نبرد تا بميرد، حرام مىشود.
(2089) اگر دو نفر حيوانى را شكار كنند، و يكى از آنان مسلمان و ديگرى كافر باشد، يا يكى از آن دو نام خدا را نبرد، آن حيوان حلال نيست.
(2090) اگر بعد از آن كه حيوانى را تير زدند در آب بيفتد، و انسان بداند كه حيوان به سبب تير و افتادن در آب جان داده، حلال نيست، بلكه اگر شك كند كه مردن حيوان فقط در اثر تير بوده يا نه، حلال نمىباشد.
(2091) اگر با سگ غصبى يا اسلحه ‌غصبى حيوانى را شكار كند، شكار حلال است و مال خود او مىشود ولى علاوه بر اين كه گناه كرده بايد اجرت اسلحه يا سگ را به صاحبش بدهد.