(1673) اگر خريدار بفهمد مالى را كه گرفته عيبى دارد، مثلا حيوانى را بخرد و بفهمد كه يك چشم آن كور است، چنانچه آن عيب پيش از معامله در مال بوده و او نمىدانسته، مىتواند معامله را به هم بزند، يا ما به التفاوت قيمت سالم و معيوب آن را بگيرد.
(1674) اگر فروشنده بفهمد در عوضى كه گرفته عيبى هست، چنانچه آن عيب پيش از معامله در عوض بوده و او نمىدانسته، مىتواند معامله را به هم بزند، يا ما به التفاوت قيمت سالم و معيوب را بگيرد.
(1675) اگر بعد از معامله و قبل از تحويل گرفتن مال، عيبى در آن پيدا شود، خريدار مىتواند معامله را به هم بزند، و نيز اگر در عوض مال بعد از معامله و قبل از تحويل گرفتن، عيبى پيدا شود، فروشنده مىتواند معامله را به هم بزند، ولى اگر بخواهند تفاوت قيمت بگيرند، اشكال دارد.
(1676) اگر بعد از معامله عيب مال را بفهمد و فورا معامله را به هم نزند، ديگر حق به هم زدن معامله را ندارد، و براى فسخ معامله كافى است كه به طرف مقابل اطلاع دهد و يا اگر ممكن نيست به ديگران اطلاع دهد كه معامله را فسخ كرده است.
(1677) هر گاه بعد از خريدن جنس عيب آن را بفهمد، اگر چه فروشنده حاضر نباشد، مىتواند معامله‌ را به هم بزند.
(1678) در چهار صورت اگر خريدار بفهمد مال عيبى دارد، نمىتواند معامله را به هم بزند، يا تفاوت قيمت بگيرد:
1 - موقع خريدن، عيب مال را بداند.
2 - به عيب مال راضى شود.
3 - در وقت معامله بگويد، اگر مال عيبى داشته باشد، پس نمىدهم و تفاوت قيمت هم نمىگيرم.
4 - فروشنده در وقت معامله بگويد، اين مال را با هر عيبى كه دارد مىفروشم، ولى اگر عيبى را معين كند و بگويد مال را با اين عيب مىفروشم و معلوم شود عيب