اختيار نيت كند، روزه‌ او صحيح است چه روزه‌ او واجب باشد چه مستحب، و اگر بعد از ظهر بيدار شود، نمىتواند نيت روزه‌ واجب نمايد (1269) اگر بخواهد غير روزه ‌رمضان روزه‌ واجب ديگرى بگيرد، در صورتى كه آنچه بر او واجب شده است انواع متعددى باشد، بنا بر اقوى بايد آن را معين نمايد، مثلا نيت كند كه روزه ‌قضا يا روزه ‌نذر مىگيرم، ولى در ماه رمضان لازم نيست نيت كند كه روزه‌ ماه رمضان مىگيرم، بلكه اگر نداند ماه رمضان است يا فراموش نمايد، و روزه ديگرى را نيت كند، روزه ماه رمضان حساب مىشود، مگر اين كه روزه براى ميت گرفته باشد كه در اين صورت روزه‌ ماه رمضان حساب نمىشود، و صحيح بودن آن مورد تأمل است مگر اين كه مقصود او به دو قسمت جداگانه تقسيم شود: يكى روزه‌ واجب و يكى هم براى ديگرى بودن روزه، كه در اين صورت بنا بر اظهر روزه‌ ماه رمضان محسوب مىشود.
(1270) هر گاه در ماه رمضان يا روزه واجب معين، نيت روزه را عمدا ترك نمايد تا صبح داخل شود، روزه آن روزش صحيح نيست و قضا بر او واجب است ولى وجوب كفاره محل تأمل است.
(1271) اگر بداند ماه رمضان است و عمدا نيت روزه‌ غير رمضان كند نه روزه رمضان حساب مىشود و نه روزه اى كه قصد كرده است.
(1272) اگر مثلا به نيت روز اول ماه روزه بگيرد، بعد بفهمد دوم يا سوم بوده، روزه او صحيح است.
(1273) كسى كه در سراسر روز بيهوش بوده در صورتى كه روزه واجب معين باشد روزه بر او واجب نيست ولى اگر قبل از ظهر به هوش آيد بنابر احتياط واجب بايد روزه آن روز را تمام كرده و قضاى آن را نيز بگيرد و همين احتياط در مورد مخالف، اگر قبل از ظهر شيعه شود نيز جارى است.
(1274) اگر نداند يا فراموش كند كه ماه رمضان است و پيش از ظهر ملتفت شود، چنانچه كارى كه روزه را باطل مىكند انجام نداده باشد، بايد فورا نيت كند و گرنه روزه او باطل مىشود.
(1275) اگر بچه قبل از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود، بايد روزه بگيرد، و اگر